Bir gün gökyüzünde mavi yerine yeşil yapmaya başladı ve her şey değişti. O sabah, insanlar uyanıp pencerelerinden dışarı baktıklarında, alışık oldukları o derin mavi gökyüzünü bulamadılar. Yerine, göz kamaştırıcı bir yeşil, doğayla bağlantısı kopmuş gibi havada asılı duruyordu. İlk başta kimse ne olduğunu anlayamadı. Bir an için dünya durdu gibi hissedildi gökyüzü, herkesin hayatında sıradan bir sabahtan daha fazlasıydı.Herkesin ruh hali etkilenmiş durumdaydı.
Bu değişim, sadece insanların ruh halini etkilemekle kalmadı. Doğadaki diğer canlılar da garip bir şekilde farklı davranmaya başlamıştı. Kuşlar, gökyüzüne daha az çıkıyor, bitkiler daha az çiçek açıyordu. Birçok kişi, bu değişimin evrimsel bir sürecin başlangıcı olup olmadığını sorgulamaya başladı.O gün, gökyüzündeki yeşil rengin yalnızca atmosferin bir yansıması olmadığını, dünyanın da bir dönüm noktasına geldiğini hisseden herkes, doğanın ve evrenin bilinmeyen güçlerinin gücünü bir kez daha hatırladı.Zamanla, bu değişimin sıradan bir doğa olayı olmadığını fark ettik. Bilim insanları, gökyüzündeki bu renk değişikliğinin atmosferdeki kimyasal değişimlerden kaynaklandığını açıkladılar. Fakat kimse tam olarak neyin yolunda gitmediğini anlayamadı. Gökyüzü, geçmişin öngörülebilirliğinden ve huzurundan uzaklaşmıştı.Yeşil gökyüzü, insan psikolojisi üzerinde de derin etkiler yaptı. Çoğu insan, alışık olmadığı bu renk karşısında huzursuzluk ve kaygı hissetti. Mavi gökyüzünün sakinleştirici etkisi yerini, kaygı verici bir yeşil tonuna bırakmıştı. İnsanlar, her zamankinden daha stresli, daha tedirgin bir hale gelmişti. Renklerin duygusal etkisi, gündelik yaşamı derinden değiştirdi.Bu yaratılan stres ve tedirginlik insanları vahşileştiriyordu.Birbirlerine saldırıyor,öldürmeye çalışıyorlardı.Bizde bu kimyasal yağmurdan sağ kalan son 24 kişiyiz.Gün geçtikçe işimiz zorlaşıyor çünkü her geçen gün yağan kimyasal madde herkesi ve her şeyi daha da etkiliyordu.Yemek yiyemiyoruz çünkü hiç bbir şekilde üretemiyorduk.Avlamaya çalışıyoruz ama onu da yapamıyoruz.Son 1 haftada 30 kişiye yakın insan kaybettik.Hepsini dışarıya çıkmamaları hakkında uyardık ama bizi dinlemeyip kendi hayatlarına bir son verdiler.Son kişilerden biri olarak yaşamaya çalışıyorum ama kimseye güvenemiyorum.Bazen içimdeki bir his birinin beni gelip öldürmeye çalışacağını söylüyor bu yüzden dikkatli olmaya çalışıyorum.Şu anda bir tür kıyafet yapmaya çalışıyoruz ki dışarıda başımıza bir şey gelmesin.Bunun üzerinde uzun bir süredir uğraşıyoruz umarım bir faydası dokunur. En kısa sürede bunu başaramzsak korkarım ki sonumuz gelebilir.
Hayvanlar konusunda da gelişmeler devam ediyor.Henüz zarar görmemiş veya yeni doğan hayvanlarımız var ama umarım biz ölmeden önce büyürler.Umarım hayvanlardan biri bize saldırmaya kalkışmaz çünkü çok acı verici bir son olurdu.Ben Alex Bora zombi yağmurundan sonra ki 59. günüm gün 60 da görüşmek üzere.