Her insanın hayatında olumlu veya olumsuz unutamadığı,etkisi altında kaldığı,arkadaşı,aile bireyi,akrabası ya da bir tanıdığı olmuştur. Benim de kendime örnek aldığım ve eğitime bakış açısıyla,sevecenliğiyle beni hayata hazırlayan ilk öğretmenim,ikinci annem ZEYNEP AYAR olmuştur.
İlkokul 3.sınıfa geçiğimiz yıl, sınıf arkadaşımız Talha’nın babasının aniden rahatsızlandığını ve daha sonra babasını kaybettiğini öğrendik.İlk duyduğumuz zaman çok üzülmüştük fakat arkadaşımız ile ilgili hayatında nelerin değişeceğini bilmiyorduk.Zeynep öğretmenim bir gün sınıfa girdiğinde yüzündeki merhamet ve hüzün ifadesiyle;
“Talha arkadaşınız babasının vefatı dolayısıyla artık bizimle olamayacak, ailesiyle beraber taşınmak zorunda kaldılar. Eğitimine başka bir okulda devam edecek.Arkadaşınızı güzel anılarla uğurlamak ve onu hep hatırlayacağımızı bilmesini isteriz değil mi çocuklar? O yüzden arkadaşınıza bir veda partisi düzenlemek istiyorum.” demişti. Ailelerimizden de yardım isteyerek Talha’yı mutlu etmenin bütün yollarını bulmuştuk. Talha’yı daha sonra 4. sınıftan mezun olurken sanki bizim okulumuzdan ve bizlerden hiç ayrılmamış gibi mezuniyet eğlencemize de davet ederek onun mutlu olmasını sağladık.
Sınıf öğretmenimiz Zeynep öğretmen bizlere bu konuda da olmak üzere tüm ilkokul eğitim-öğretim yılımız içinde her konuda desteğini esirgemeden, tüm sevgisiyle ve merhameti ile yanımızda oldu. Maddi ve manevi yardımın nerede ve ne zaman yapılacağı konusunda insanların gönlünü alarak ve kırmadan nasıl yaklaşacağımızı öğretti. Teşekkür ederim Zeynep Öğretmenim.
