Basketbol mücadele oyunudur. Basketbol oynamak kolaydır ancak basketbolcu olmak zordur. Basketbolda bir saniye sonucu değiştirir. Rekabet içerir, emek ister… Basketbolda bir kazanan, bir kaybeden olur. Saygı çok önemlidir. Sporcular maç bittikten sonra el sıkışırlar, kazanan tebrik edilir. Bu nedenlerden dolayı ben de bir basketbolcu olmak istedim. Ben 6 yaşımdan beri basketbol oynuyorum. İlk başlarda çok zorlandım. Topu bir atıyordum, filesine zoraki değiyordu. Ama basketbolu çok seviyordum. Spor olarak sadece basketbol oynuyordum. Küçücük yaşımda kendime görev edinmiştim. Okulda teneffüslerde gelip hep basketbol oynardım. O basketi atacaktım. 2-3 ay sonra o basketi attım. Öyle bir sevinmiştim ki… Bir şeye odaklanıp kendinizi sadece o şeyi yapmaya yöneltince başarılı oluyorsunuz. Ben bunun küçük yaşta farkına varmıştım. Kendimi geliştirdim, daha da uzaklaştım ve daha da. Daha uzaklardan attıkça seviniyordum. Böylece basketbol maceram başladı.
10 yaşıma geldiğimde ilk defa lisansım oldu ve resmi maçlara çıkmaya başlamıştım. Basketbola erken başladığım için gayet de iyi oynuyordum. Takımım vardı. Takım olmaktaki o atmosfer bambaşkaydı. Güzel bir takım olmuştuk. Benim o zamanlar en sevdiğim basketbolcu NBA’de (National Basketball Association) Michael Jordan’dı. Onun gibi olmaya çalışıyordum. 1-2 yıl geçtikten sonra da basketbol ciddi anlamda değişmeye başladı. Sorumluluğumuz arttı. “Nasıl daha sayı bulabiliriz?” gibi düşünmeye başladık. Takımlar güçlenmeye başladı, rekabet arttı. Fakat ben basketbolu hala çok seviyordum, adeta oynadıkça mutlu oluyordum. Ve hayalim de hala basketbolcu olmak.
Basketbolda beni benden alan şey özellikle paslardı, adamlar öyle paslar atıyorlardı ki şaşıyordum. Oynadıkça hırslanıyordum ve bu hırs gereksiz kazalara da yol açabiliyordu. Bir antrenmanda arkadaşımın üstüne düşüp burnunu kırmıştım, bir maçımda son turnikeyi atmak için hızla koşarken diz kapağımı kırmıştım ama o turnikeyi sokmuştum. Basketbol bir zeka oyunu, bir anda yaptığın hata maçı kaybettirebiliyor, en iyisini yapmak gerekiyor. Attığın her atış, kaçırdığın her atış kazananın kim olacağını etkiliyor. En fazla gayreti gösteren kazanıyor. Tam benim isteyeceğim tür spordan.Bir beğendiğim yanı da basketbolun takım oyunu olması. 5 kişiden 1’i gereken çabayı göstermeyince maçın skoru değişiyor. Herkesin uğraşması lazım, ufak bir hata maça bedel. Bazen gününde olmayabilirsin.İstediğin sayı ortalamasını tutturamamış olabilirsin fakat bunu savunmayla telafi etmen lazım. Atmıyorsak yemememiz de lazım. Ben bu oyuna kendim adlandırarak Zeka Oyunu diyorum. Michael Jordan’ın bir sözü vardır: “Her maçımı son maçımmış gibi oynarım.” işte onun maçlarına verdiği önem, her maçı onun için önemli. Michael Jordan çok mücadeleciydi. Basketbol çaba oyunu.
https://youtu.be/3bagOwdoEGw