Yirmi dokuz yaşındayım ve işimden hiç memnun olmayan bir insan olarak söyleyebilirim ki eskiden hiç ders çalışmaz ve önem vermezdim. Şimdi ise çok pişmanım. Keşke geçmişe dönüp bu hatamı düzeltebilme şansım olsa. O kadar meşgulüm ki bazen kafamı kaldırmaya vaktim bile olmuyor. Arkadaşlarım ve ailemle neredeyse hiç vakit geçiremiyorum; kendime ayırabileceğim zamanım yok. Öğrencilik yıllarımda derslerime çalışmak için bolca vaktim vardı, fakat ben zamanımın tümünü eğlenmeye ayırırdım. Şimdiyse sadece çalışmaya vaktim var. Çünkü eğer bunu yapmazsam geçimimi sağlayamam ve geçimimi sağlayabilmem için tek çarem durmadan çalışmak.
Keşke o zaman eğlenip şimdi çalışmak yerine, o zaman çalışıp şimdi eğlenseydim. Böylece hem emeğimin karşılığını alır hem de mutlu bir hayata sahip olurdum. Ayrıca zaman beni değil, ben zamanı yönetirdim. Ancak şimdi elimde yapabileceğim bir şey yok, sadece her gün geriye bakıp tekrardan pişman oluyorum. Hatamı anladığımda ise artık çok geç olmuştu ve iş işten geçmişti. Eskiden pek çok hedefim vardı ve hepsini çalışmadan elde edebileceğimi sanırdım, ama maalesef öyle olmuyor. Zamanı yönetmeyen, sonunda zaman tarafından yönetilir.