Okuldan kalan boş zamanlarımda evimizin garajını zaman makinesi yapmak için kullanıyordum. En çok istediğim şey dinozorların yaşadığı çağa gitmekti. Onları yakından tanımak istiyordum. Uzunca bir süredir de dinozorlar hakkında araştırmalar yapıyordum. Zaman makinası en sonunda hazırdı. Artık dinozorların yaşadığı zamana gidebilirdim. Gerekli koordinatları yazınca aniden dinozorlar çağına ışınlanıverdim. Yaklaşık 250 milyon yıl geriye gitmiştim. Çok heyecan vericiydi.
Zaman makinasından çıktığımda dev bir ağacın tepesinde olduğumu fark ettim. Öncelikle nasıl aşağı ineceğimi bulmam gerekiyordu. Dürbünümü çıkartıp etrafı kontrol ettim. Bu sırada dev bir Quetzalcoutlus bana bakıyordu. Tam bana saldırıcaktı ki T-rex kuyruğuyla Quetzalcoutlus’u sersemletti. Sonra T-rex beni sırtına aldı ve oradan uzaklaştık. Dinozor sırtında seyahat etmek biraz korkutucuydu. T-rex, beni yuvasına götürdü ve bana yiyecek verdi. Önüme koyduğu çiğ eti yiyemesem de bana yakınlık gösterdiği çok açıktı. Artık arkadaş olmuştuk.
T-rex beni sırtına tekrar aldı ve bana etrafı gezdirirken beni elinden kurtardığı Quetzalcoutlus’un ailesi karşımıza çıktı. T-rex güçlü bir kükremeyle koşmaya başladı. Tabi bende onun sırtındaydım. Üstlerine doğru koşarken T-rex bana ” Senin hiç silahın yok mu?” dedi. Ben de “Var tabi” dedim ve çantamdan çıkarttığım kılıç ile üstlerine zıpladık. Bu sefer onlar T-rex’i yere düşürdü. Ben de bu sırada kılıcım ile Trex-i korumaya çalıştım. Bu sefer de Trex-i ben kurtarmış oldum. Havanın artık kararmaya başlamıştı. Bunun üzerine T-rex beni zaman makinasının yanına götürdü. T-rex ile tekrar görüşmek üzere vedalaştık. Akşam yemeğine yetişmiştim 🙂
Aarslan Hazar Ekici (3-B sınıfı)