Bir gün annemden izin alıp dışarı çıktım. Yolda çok garip bir şey gördüm. Birisine sordum:
“Neden herkes buraya toplandı? ”
” Çünkü zaman makinesi var, hem de bedava. Ama bir kere yapan bir kere daha yapamaz. ”
Ben de sıraya girdim. Sıra bana geldiğinde ağabey:
“Nereye gideceksin?” diye sordu.
Biraz düşündükten sonra:
“Atatürk’ün hasta olduğu zamana” dedim.
Ağabey: ” Peki o zaman, şuraya gir, ama hiç korkma.” dedi.
Hemen girdim gözlerimi açıp kapayana kadar orada olmuştum bile.
Hemen Atatürk’ün yanına gittim ve ona:
“İyi misin?” diye sordum.
Atatürk bana:
“İyiyim, senin ismin ne?” diye sordu.
“Benim ismim Utku.” dedim.
Atatürk bana: “Ölürsem bu ülke sizlere emanet.” dedi.
Atatürk’e söz verdim:
” Ülkemizi çok seveceğiz ve sonsuza dek koruyacağız. ” dedim.