ZAMANDA BEN

Günlerden bir gün zaman makineme atladım ve hep merak ettiğim bir yere gitmeye karar verdim, doğduğum güne… Zaman Makinemi 7 Mayıs 2009 yılının sabahına ayarladım ve yola çıktım. Makinemden çıktım ve kendimi Ameliyat kapısının önündeki insanların arasında buldum, sanki herkes bir şeyi bekliyordu. Aralarındaki küçük bir boşluktan annemi gördüm. O an anladım ki herkes beni bekliyordu. Babam video çekmeye çalışıyordu ve herkes çok heyecanlıydı. Bir anda içerden bir ses yükseldi, bu bendim. Ben doğunca hem annem hem de doktorlar rahatlamış bir şekilde bana bakıyorlardı. Benim ise tek gördüğüm kim olduklarını bilmediğim maskeli birkaç insan ve bir kadındı. Herkes sorunsuz bir şekilde doğduğum için çok mutluydu. Aradan 2 saat geçti. Annem sonunda beni kucağına alabilmişti. Annemin, babamın ve diğer herkesin ağzı kulaklarına varmıştı. Annem bana “Dünya’ya hoş geldin Yiğit” Demişti. Annem benimle sürekli konuşuyor, beni okşuyordu. Annem çok yorulduğu için beni yanındaki yere koyup uykuya daldı. Babam, Anneannem, teyzelerim… annem uyurken hepsi beni seviyor benim başımdan ayrılmıyorlardı. . Zaman makinemle 6 ay ileriye gittim. Baktığımda ise ben evde beşiğimde yatıyor, annem ise benimle ilgileniyordu. Babam ne kadar bütün gün benimle ilgilenmek istese de mecburen işe gidiyordu. Bu nedenle de eve hep mutlu geliyordu, mutsuz gelse bile beni görünce neşesi yerine geliyordu. O zamanlar ben yeni yeni emekliyordum. Annem ise bir yerden bir yere ilerlediğimde beni alkışlıyordu. Zaman makinemi kullanarak 6 ay daha ileriye gittim. Yani 1 yaşındaki halime. O zamanlar ben artık ayağa kalkmaya başlıyordum. Artık ayağa kalkmaya başladığımın ve daha hareketli olduğum için beni beşikten alıp park yatağa yerleştirdiler. Bende her bebek gibi onları geceleri uyutmuyordum. Bundan yaklaşık 1-2 ay sonra ilk kelimem olan “anne” sözcüğünü kullandım. Zaman makinemi kullanarak farklı yıllarda kendimi izliyordum. Önce bebekliğimi sonra ise okula başladığım ilk gün gibi özel günlerdeki halimi izliyor kendim hakkındaki sorularımı yanıtlıyordum. Yaşadığım ama hatırlayamadığım her anı dikkatle izledim. Keşke yaşadığımız bu güzel anları hiç unutmasak hep hatırlasak diye düşündüm ve tekrar zaman makinem ile kendi zamanıma döndüm.