Sonunda, uzun çalışmalarımın ardından emeğimin karşılığını almıştım… Zaman makinesini icat etmiştim! Dünyadaki ilk zaman makinesini ben icat etmiştim ve bundan sadece bende vardı. Bu durumun heyecanını ve mutluluğunu yaşıyordum. İcadımın patentini almadan önce denemek istedim. Makineyi açtım ve içine girdim. Kapıyı kapattım.
İlk zamanlarda insanların ne yaptıklarını hep merak etmiştim, bu yüzden yılı M.Ö. 10.000’e ayarladım. Kolu çektim ve makineyi çalıştırdım. Makineden ışıklar çıktı ve on saniye sonra makine durdu. Kapıyı açtım ve içeriye gün ışığı doldu. Dışarı çıktım ve etrafıma göz attım. Geçmişe gelmiştim, makine çalışıyordu! Çalışan bir zaman makinesi yaptığım için kendimle gurur duyuyordum.
Etrafta insan sesleri duydum. Yaklaşıyorlardı. Çabuk zaman makinemle birlikte çalının altına saklandım. Sesler iyice yaklaştı ve yanımda durdu. Birkaç kişi vardı. Ayı postundan ilkel kıyafetleri vardı. Beni fark etmiş gibilerdi. Kokumu almışlardı. Benim olduğum tarafa yaklaşıp kokumu almaya çalışıyorlardı. Çok korkuyordum. Kendimi iyice sakladım. Az kalsın çıkıp kendimi ele veriyordum ki arkalarını dönüp gittiler. Çok rahatlamıştım.
Etrafı aramaya karar verdim. Zaman makinemi kuytu bir yerdeki çalının arkasına saklayıp etrafta dolaşmaya başladım. Her tarafta ağaçlar vardı. İleriden sesler geldi. Anlamadığım bir şekilde neşeyle bağırıyorlardı. Daha da yaklaşıp baktım. Bir tür kutlama yapıyorlardı. Biraz daha yaklaşayım derken ayağım takılıp düştüm. Keşke düşmeseydim! Beni gördüler ve kovalamaya başladılar. Son gücümle kaçıyordum. Ne kadar hızlı koşsam da bana yaklaşıyorlardı.
Zaman makinesine doğru koştum. Kapıyı açtım ve kendimi içeri attım. Kapıyı kilitledim ve çabuk yılı 2024’e ayarladım. Ondan geriye sayım başladı. Dışarıdan yumruklama sesleri geliyordu. Tam makine yumruklardan ezilecek sandım ki sesler gitti. Kapıyı açtım. Evime dönmüştüm. Çok rahatladım. Bir daha o tarihe gitmeyecektim.