Yıllar geçti hala zaman makinesini bulamadım. Çok zormuş bu zaman makinesi. Belki yarın bulurum diye yarına bıraktım ve bir gün oldu! Buldum!
Zaman makinasını test etmek için kısa mesafelere gidiyordum. 15 dk sonrasına ayarlayıp okula, hastaneye ve diğer yerlere de zaman makinası ile gidiyordum. Çalıştığına emindim. Bunlardan halka yetebilecek kadar yaptım. Tabi 2 yıl sürdü. Sonra bunları halka dağıttım. Artık herkes bir yerlere çok hızlı gidebiliyordu.
Geçmişe dair en çok Atatürk’ü ve doğduğum günümü görmek istiyordum. Geleceğe dair de futbolcu oldum mu olmadım mı sorusunu cevaplamak… Çok da eğleniyorduk bir yerlere giderken. Her gün onunla gittiğimiz için alışmıştık. Artık hazırdık. Tarihi 23 Nisan 1920’ye kurdum. O en özel, en önemli güne gidecek ve O’ nu görecektim. Araca bindiğimde makine çalışmıyordu. Artık o bozulmuştu. Tüm halkınki bozulmuştu. Hepimiz çok üzülmüştük. Tekrar yapmaya çalıştım ama olmuyordu. Artık onsuz bir hayat yaşamak zorundayız. Ona alıştığımız için buna hazır değildik. Eski hayatımıza geri dönmüştük.
Eskiyi resimlerden ve kitaplardan öğrenip, geleceği hayal edip, çalışıp, emek harcayarak inşa etmek zorundaydık.