Zaman makinesi kullanma imkanım olsaydı ilk önce 1915 tarihindeki Çanakkale Savaşı’na gitmek isterdim ve yanında da ülkesini sevmeyen insanlara bu ülkeyi nasıl zorluklarla kazandığımızı kanıtlamak için bir fotoğraf makinesi alıp oradaki zorlukları, açlığı, susuzluğu, yoksulluğu kaydederdim.
18 Mart 1915 akşamıydı. Düşman askerleri Çanakkale’ye gemilerle saldırıya geliyordu, orada sabah kahvaltısı yoktu. Askerler aç ve susuz bir şekilde savaşıyordu. Günler, haftalar, aylar geçiyordu fakat bu korkunç savaş bitmiyordu. Sabah kahvaltısı, öğle yemeği yoktu sadece akşam yemeği vardı. O da yarım tabak hoşaf ve çeyrek ekmek. Buna rağmen bu yemeği iki veya üç kişi paylaşıyordu. 9 Ocak 1916’da düşman askerlerin ülkeyi tamamen terk etmesi ile bu savaş son bulmuştur. Günümüzdeki zamana geri geldiğimde direkt olarak ülkesini sevmeyen arkadaşlarımın yanına gittim ve o sırada çektiğim fotoğrafları arkadaşlarıma gösterdim. Bu sayede arkadaşım tarihe merak sardı ve ülkesine olan sevgisi arttı. Ülkesinin kazandığı zaferleri, çektiği zorlukları görünce baya gururlanmıştı.