Yapay zekanın ve akıllı makinelerin tarihi, eski Yunan mitolojisine kadar gitmektedir. Bu dönemde, belli bir zeka seviyesine sahip ilk mekanik araçların yapımı ve insan yapımı akıllı varlıkları konu edinen ilk edebiyat eserlerine rastlanmaktadır. Fakat alana dair ilk teorik çalışmalar 1950’deki Alan Turing’in Computing Machinery and “Inteligence” makalesiyle başlamıştır. Yine John Corthy, 1956 yılında verdiği bir konferansla yapay zekanın temellerini atmıştır. Bunun ardından yapay zeka gelişimi hız kazanmış ama 1974-1980 arasında yapay zeka ile ilgili yayınlar üzerine gelişimi durmuştur ve devletler fon ayırmayı bırakmıştır. 1980’den sonra bu alanda çalışma ilgi görmüştür ve 2000’li yıllarda tekrar gelişmeye başlamıştır.
2000’li yılların başından itibaren yapay zeka günlük hayatımızın parçası olmaya başlamıştır. İş yerinde kullanılan bilgisayar tabanlı sistemlerden ev temizliğinde kullanılan elektrikli süpürgeye, araç navigasyon sisteminden yatırım işlemlerini düzenleyen banka uygulamalarına, alışveriş sitelerinden Netflix gibi yayın platformlarına pek çok alanda yapay zekadan faydalanılmaktadır.
Hayatımızda bu kadar yer kaplayan yapay zekânın zararlı uygulamaları da vardır. Mesela deepfake teknolojisi ile gerçeğinden ayrılamayan sahte videolar üretilebiliyor veya yapay zeka insanların şifrelerini ele geçirmek için de kullanılabiliyor. Bu ve bunun gibi nedenlerle, teknoloji sektöründeki liderler yapay zekâ araştırmalarına güvenlik önlemleri alınana dek ara verilmesi gerektiği konusunda çağrıda bulunuyorlar.
Şahsi olarak ben de bu görüşe katılıyorum. Yapay zeka teknolojilerinin getireceği riskleri azaltmak için, aynı ateşli silahlar veya patlayıcılardaki gibi çeşitli tehlikeli teknolojilerin kullanımlarındaki gibi yasal düzenlemeler gerektiğini düşünüyorum. Mesela tabanca için özel bir ruhsat almamız gerekir. Yapay zekayı kötü şeyler için kullanılmasını önlemek için ruhsat ve kimlik doğrulama gibi şartların konması bence bu sorunları çözer ve bu uygulamalar yapılana kadar gelişimin durması iyi olur.