YOLCULUK

Merhaba. Bugün size yolculuk anılarımdan birini anlatacağım. Teyzemlerle Trabzon’a gidiyorduk. Çok uzun bir yol, neredeyse on saat. Samsun’da yol çok kötüydü. O sırada arabadan ses gelmeye başladı. Babam, “Bir şey yok.” dedi. O sırada araba durdu. Hem de tam yolun ortasında. Teyzemler de oradaydı. Korktum. Babam çekici çağırdı. Babam çekiciyi beklerken biz dayımla gittik. Dayım babamı sonra alacaktı. Sonra gidip babamı tekrar aldık. Sonra bir fırtına çıktı. Bu yüzden bir saat fırtınanın bitmesini bekledik. Herkes çok yorulmuştu. Fırtınanın dinmesi beklerken kuzenim kucağımda uyuyakalmıştı. Üstünü yandaki örtüyle örttüm. En sonunda anneannem ve dedemin evine gidebildik. Çok ama çok güzel zamanlar geçirdik. Bence çektiğimiz onca şeye değmişti.