2. Dünya Savaşında yapılan zulümler artık cana tak etmişti. Gerçekten tek önemli olan tek şey altın veya mücevher miydi? İnsanlık ölmüş müydü yoksa? Irkçılık insanların vicdanını yok mu etmişti?
Savaş sırasında Almanya’yı Nazi Partisi yönetiyordu. Naziler, kendileri gibi olmayanları vahşice katlediyorlardı. Toplama kampı denilen insanlık suçu kamplarda engellileri,yoksulları,Yahudileri ve Nazi Partisi karşıtı Almanları yakıyorlardı. Çünkü Naziler kendileri gibi olmayanları ”düşük sınıf” olarak adlandırıyordu. İşte ırkçılık buydu. Nazilerin yaptığı ırkçılığın ta kendisiydi. O ”düşük sınıf” dediği masum insanların tek suçu dünyaya gelmekti. Ama Nazi Partisi’nin hedefleri vardı. Nazi Almanya’sını Dünya’nın en büyük ülkesi yapmak ve kendi ırkını ”üstün ırk” olarak göstermek. Ama doğru olan şey bu değildi. Doğru olan vicdandı,insanlığını kaybetmemekti. Yıllarca ama yılllarca masum insanlara zulmettiler. Katlettikleri kişileri insan olarak bile görmediler. Polonya, Yugoslavya, Finlandiya… Her tarafı işgal ettiler, yaktılar, yıktılar. Sıra Sovyetler Birliği’ne gelmişti. Savaşı bitirmek istiyordu Hitler. Artık en büyük darbeyi vurmanın geldiğini düşünüyordu. Moskova’ya kadar girmeyi başardı. Ama Hitler’in karşısına kendisi gibi zalim bir düşman çıkmıştı. Stalin idi adı. O da ırkçıydı. Ne kadar düşman olsalarda benzerlerdi birbirlerine. Belki de yeni bir hayata başlama şansına sahip olsalar kardeş bile olabilirlerdi. Hitler Rusya’nın ortasına kadar girdiğinde Stalin’in artık bir şey yapması lazımdı. Yapmalıydı. İşgal ettiği yerler,katlettiği insanlar boşa gidemezdi. Rusya’yı öylece veremezdi. Karşı saldırıya geçti Kızıl Ordu. Almanlar geri çekiliyorladı. Evet 4 yıldır geri çekilmeyen Almanya geri çekiliyordu. Hem de Sovyetlere karşı. Hitler kaybediyordu. Bir diktatör daha dünyadan silinecekti. Hitler bir lider olsa bile kaybetmekten korkuyordu. Sovyetler Berlin’e girdiğinde Hitler’in dayanacak gücü kalmamıştı. Bir siyanür alıp kendini vurdu. Sovyetler Reichstag’a kendi bayrağını çektiğinde artık Almanya farklı ülkelerin kontrolüne geçmişti.
Değmiş miydi peki? Milyonlarca insanın ölümü, vahşice katledilişi, öldürülen insanların ailelerinin üzülmesine değmiş miydi? Bu muydu insanlık? Ün için,para için değer miydi? Hitler veya Stalin gibi insanların bazen kendisini sorgulaması lazım aslında. Ben acaba bu muyum,benim gerçek yüzüm bu mu yoksa beni sadece hırs mı getirdi buraya?
Kaynak: https://tr.wikipedia.org/wiki/Do%C4%9Fu_Cephesi_(II._D%C3%BCnya_Sava%C5%9F%C4%B1)