Merhaba, ben Yoi. Bugüne kadar bir günlük yazacağım aklımın ucundan bile geçmezdi, ancak son günlerde olan garip olaylar ve hafıza kaybım yüzünden bir günlük tutmaya karar verdim. Her şey o 10 Ocak, Pazar gecesinde başladı. Ben 11. sınıf bir öğrenci olduğum için, pazartesi yani yarın okul vardı, bu nedenle erken yatacaktım. Saat 22.30’a yaklaşırken, yatağa gitmek için hazırlanıyordum ki, odamdan bir ses geldi. Sadece rüzgar olduğunu düşünmüştüm, çünkü odamın camı açıktı. Daha sonra odama girip camı kapadım, ardından da yatağa yattım.
O gece, bir kaç uyanışım dışında rahat uyudum. Ancak bir sonraki gün fark ettim ki, dünkü geceye karşın hiçbir şey hatırlamıyordum. Buna da sadece küçük bir hafıza kaybı deyip geçtim. Bunun bu gece de olmayacağı ihtimalini göze almayarak yattım, ve de o gece rahat uyudum. Ancak bir sonraki gün yine hiçbir şey hatırlamıyordum. Bu nedenle bu sefer ilaç alıp yattım.
İlaç sayesinde daha iyi hissediyordum. Ancak uyku tutmadı. Bir süre boyunca gözlerim açık bir halde uykumun gelmesini bekledim, ancak yararı olmadı. Aradan bir kaç dakika geçmişti, ve ben hala gözüm açık bir şekilde tavana bakıyordum ki, bu bir yere kadardı. İçimi garip bir his saldı. Sanki biri beni izliyor gibi hissediyordum. Tedirgin olmaya başlamakla yataktan kalkıp etrafıma baktım. Karanlığa gözüm alışmıştı ancak ortalıkta hiç şüpheli bir şey göremedim. Ardından camdan dışarıya baktım, ve de yan apartmandaki kişinin camın önünden bana baktığını gördüm. Karanlık olduğu için yüzünü göremiyordum, ancak şunu biliyordum ki yan apartmanda tanıdığım kimse yoktu, o yüzden dehşetle perdeleri kapayıp salona gittim. O gece salonda uyudum.
Bir sonraki gün yine hiçbir şey hatırlamıyordum, ve de neden salonda olduğumu düşünüp, “muhtemelen ders çalışırken uyuyakalmışımdır.” diye düşündüm kendi kendime. İlaçlarımı her gece almaya devam ettim. Ancak hiçbir işe yaramadılar. Üstüne üstlük, yan apartmandaki kişi beni gece uyutmuyordu. 1 hafta sonra, ilk defa dün gece olanları, ve de ondan önceki geceleri hatırladım. Sonra içime büyük bir korku duygusu girdi.
Bu apartmandan olabildiğince hızlı bir şekilde çıkmak istiyordum, o yüzden teyzemi arayıp olanları anlattım, ve tabi ki de, bana inanmadı. Ancak yine de onda kalmama izin verdi, çünkü teyzem yalnız yaşayan bir kadındı. Bir bavul alıp içine ihtiyacım olan şeyleri doldurup teyzemin evine gitmek için bir taksi çağırdım. Evden heyecanla çıkıp taksiye bindim. Yolda giderken camdan bakıyor, teyzemin evinde yaşamak nasıl olur onu hayal ediyordum ki, teyzemin evine yaklaşmıştım.
Taksi durduğunda, sürücüye parasını uzattım ve… Ah, sonrasını hatırlamıyorum. Bilincim yerine geldiğinde ilk gördüğüm şey teyzemin yüzü olmuştu, bana rahatsız olmuş gibi bir ifadeyle bakıyordu. Hemen irkilip ona ne olduğunu, ve de hiçbir şey hatırlamadığımı söyledim. Bana sadece “Hiçbir şey yok, sadece uzun bir uykuya daldın.” dedi ve yanımdan uzaklaştı.
O günden beri teyzemin evinde yaşıyorum, ancak her ne zaman sorarsam da sorayım teyzem bana o gün ne olduğunu anlatmaktan kaçınıyor. Ben de artık bir cevap almaktan pes etmiştim ve o soruyu bir daha hiç sormadım. Ancak bazen düşünüyorum, o camdaki kişiye ve taksi şoförüne ne oldu…