Yılbaşından bir gün önce yani 30 Aralık günü, bir öğle vaktinde karın yağışını izliyordum. Ertesi günü düşünüp yılbaşına özel nasıl bir program yapabilirim, diye aklımdan geçiriyordum. Önceden elime kar gelsin diye açtığım pencereyi unutup çevreme bakınıp duruyordum. Tam o anda birden birkaç kar tanesi burnuma gelmişti. Karların burnuma gelmesiyle beraber aklıma mükemmel bir fikir gelmişti. “Tabii ya neden aklıma gelmemişti daha önceden?” demiştim. Düşündüğüm şey iki yakın arkadaşımı eve çağırmaktı. Babaannem çok hasta olduğu için babam ve annem yılbaşını hastanede geçireceklerdi. Akşam olunca anneme ve babama bu isteğimi söylemiştim. Onlar da yalnız kalmayacağım için mutlu olmuşlardı ve bir sürü hazırlık yapmışlardı.
Ben de bu vesileyle yakın arkadaşlarım olan Duru ve Defne’yi evimize davet edecektim. İlk önce Duru’yu aramıştım, Duru da bana yılbaşı gecesi bize gelebileceğini hatta o gece bizde kalabileceğini söylemişti. Buna çok sevinmiştim. Sırada Defne’yi aramak vardı. Defne de Duru gibi bize gelebileceğini ve o gece bizde kalabileceğini söylemişti. Artık yılbaşını beklemek gerekiyordu.
Ertesi gün hafta sonu olduğu için biraz geç kalkmıştım. Babam ve annem erkenden hastaneye gitmişlerdi. Kahvaltımı hızlıca yaptıktan sonra Duru’ya ayıcık ve kupa, Defne’ye de poster ve sevdiği bir romanı almaya dışarı çıkmıştım. Hediyelerimi alınca evimin yolunu tuttum. Eve gelince üçümüze harika bir masa hazırlamıştım. Hediyeleri çam ağacının altına ve tabii ki de en sevdiğimiz oyunları koltuğun bir köşesine koymuştum. Artık arkadaşlarımı bekliyordum. Saatler geçiyor ama Duru ile Defne bir türlü gelmiyordu. Yeni yıla girmemize neredeyse yarım saat kalmıştı. Telefon açıp nerede kaldıklarını sormuştum. Onlar da bana hasta oldukları için gelemeyeceklerini söylemişlerdi. Bu durum tam bir hayal kırıklığıydı, çok ama çok üzülmüştüm. Yeni yıla girmeye artık birkaç dakika kalmıştı. İçimden hayatımdaki en kötü yılbaşı sanırım bu yıl, diye geçiyordu. Yeni yıla saniyeler vardı. Tam o anda kapının zili çaldı. Kapıyı açınca gözlerime inanamadım. Karşımda Defne ve Duru duruyordu ve bana “Sürpriz!” diyorlardı. Çok mutlu olmuştum. Tam içeri adım atmışlardı ki yeni yıla girmiştik ve hemen birbirimize sarılmıştık. Tüm gece oyun oynadık, şarkılar söyledik, dans ettik, yılbaşı hediyelerimizi açtık, yemek yedik ve sonunda o kadar yorulmuştuk ki uyuyakaldık. Bu yıl için son zamanların en sürprizli yılbaşıydı diyebilirim.