Bir gün gökyüzünden mavi yerine yeşil yağmaya başladı ve her şey değişti. Önce kimse ne olduğunu anlamadı. Gökten inen yeşil ışık şehirleri, sokakları, hatta insanları bile farklı gösteriyordu.
Ali, pencerenin önünde durup dışarıya baktı. Normalde gri görünen asfalt şimdi yosun kaplanmış gibi duruyordu. Ağaçların yaprakları daha koyu bir renge bürünmüştü. Ama en garibi insanların yüzleriydi. Gözleri eskisi gibi parlak değildi. Sanki herkes daha yorgun, daha suskun olmuştu.
Okula giderken arkadaşlarıyla konuşmaya çalıştı ama kimse fazla konuşmak istemiyordu. Öğretmenleri de aynıydı. Ders anlatıyor ama sanki kelimeler havada kayboluyordu. Günler geçtikçe Ali fark etti ki bu garip ışık insanları değiştiriyordu. Eskiden kahkahalarla dolu sokaklar şimdi sessizdi. Kimse tartışmıyor, kimse heyecanlanmıyordu.
Bir sabah aynaya baktığında kendi yüzünde de bir değişiklik gördü. Gözleri sanki ışığını kaybetmişti. O an anladı: Eğer bir şey yapmazsa, o da diğerleri gibi hissizleşecekti. Ama nasıl düzelteceğini bilmiyordu.
Yeşil gökyüzü hâlâ yukarıda duruyordu. Ve her şey, yavaş ama kesin bir şekilde değişmeye devam ediyordu.