Aradan uzun yıllar geçmişti. Artık hepimiz büyümüştük, hatta ben bile. Yıl 2023 olmuştu. Küçükken yaptığımız çalışmaların karşılığını almıştık. Hepimiz istediğimiz üniversiteyi kazanmış, hedefimizdeki mesleğe sahip olmuş ve küçükken hayalini kurduğumuz şehirlere taşınmıştık. Biz çok yakın arkadaşlardık. Hepimiz aynı ortamlarda büyümüştük. Şu anda da eskisi kadar olmasa da arada bir görüştüğümüz oluyordu.
Bir gün yine toplanmıştık. İçimizden biri bir gün yeniden eski mahalleyi ziyaret edip etmeyeceğimizi sormuştu. Sonuçta ailelerimiz ve bazı dostlarımız hala orada yaşıyordu. Hepimiz evet anlamında başımızı sallamıştık. Müsait olduğumuz bir hafta hep birlikte eski mahalleye gidecektik. Orada uzun bir süre kalmayı ve hasret gidermeyi düşünüyorduk. Hatta belki orada yeni birileriyle tanışıp yeni arkadaşlıklar kuracağımızı hayal ederek dağılmıştık evlerimize.
Bu konuşmadan 2 hafta sonra arkadaşlarıma bu hafta müsait olup olmadıklarını sordum. Şaşırtıcı bir şekilde hepsi müsait olduğunu söylemişti. Bu kadar yoğun bir program içinde herkesin aynı anda müsait olması çok şaşırtıcıydı. Ertesi sabah hepimiz büyük ve tenha bir sokakta toplandık. Herkesin bavulları hazırdı. Bavulları hızlıca yeniden kontrol ettikten sonra bavullara bagaja koyduk ve hızlıca arabaya bindik.
Uzun ve yorucu sürecek bir yolculuk olduğu için elimizde çeşitli yiyecek ve içecekler vardı. Neredeyse ülkenin bir ucundan diğer ucuna gidiyorduk. Hatta bu sadece fiziksel bir yorgunluk olmayacaktı. Senelerdir görüşmediğimiz ve iletişime geçemediğimiz pek çok arkadaşımız vardı. Aklımda hep ailemin ve oradaki başka dostlarımı durumu dönüp dolaşıyordu. Gerçekten çok merak etmiştim. Mahallemizde değişen neler vardı ya da giden gelen olmuş muydu diye düşünürken uyuyakalmışım.
Uyandığımda mahalleye neredeyse gelmiştik. Herkes her yiyeceği her içeceği bitirmişti. Bana ufak bir ekmek parçası bile bırakmamışlardı. Mahalleye girer girmez ilk bakacağım şey bizim evin fırını olacak, dedim. Gülmüşlerdi. İlk oraya gidelim dediğimde hepsi itiraz etti ve önce top oynamak istediklerini söylediler. Ben de kabul etmek zorunda kalmıştım.
Kısa bir süre sonra mahalleye gelmiştik. Bizim dönemimizde de top oynayan bazı küçük arkadaşlar bizi karşılamıştı. Hemen tanımıştık birbirimizi. Yarım saat sürse de maç yapıp hasret gidermiştik. Hepsi büyümüş ve delikanlı olmuştu. Tabii ki futbol yetenekleri de bayağı gelişmişti. Maçtan sonra hepimiz ailelerimizin oturduğu evlere gittik. Annem kapıyı açtığında mutluluktan göz yaşlarına boğulmuştu. Hepimiz birbirimizi çok özlemiştik. Kardeşime de hediye almıştım. O da çok mutlu olmuştu. Hep beraber akşam yemeğine oturmuştuk. Karnım çok güzel doymuştu. Sonra tekrar dışarı çıkıp eski arkadaşlarımızın evlerine bakmıştık. Bazıları hala burada yaşıyormuş fakat bazıları taşınmıştı. Hep beraber mahalleyi gezmiştik. Her yerin kökten değiştiği çok belli oluyordu. Kentsel dönüşüm her yerde olduğu gibi burayı da etkilemişti. Her köşeyi dolaşmıştık. Parklar, evler, restoranlar, tatlıcılar yani her şey değişmişti. Herkesle hasret gidermek hepimize iyi gelmişti.
Bir hafta sonra artık vedalaşma vakti gelmişti. Herkesi çok özleyeceğimizi onlarında bizim tarafa gelmelerini söylemiştik. İşlerimiz yoğun olduğundan bir haftalık ara iyi gelmişti. Artık dönüş vaktiydi. Bizi bekleyen yoğun bir program vardı. Hoşça kal evim. Yine geleceğim!