Bugün sakin bir gün olacağını düşünmüştüm, ama annem bir anda odaya girip ödümü patlattı:
-Hadi Ela, hazırlan, gidiyoruz!
-Niye ki?
-Artık bu dünyada yaşamayız, çünkü çok ölümcül bir salgın başladı. Beni daha fazla sorgulama, gidiyoruz işte!
Ne olup bittiğini anlamamıştım. Genelde ailede haber bültenlerini en çok izleyen, hatta annemlerden önce bilgi alan kişi ben olurdum. Ama bu haberi hiçbir yerde görmemiştim. Babam eve geldikten sonra evdeki önemli eşyaları topladık. Ailecek uzun bir yolculuğa çıktık ve sonunda birkaç uzay mekiğinin karşısındaydık. O an işin ciddiyetini anlamıştım.
Uzay mekiğine bindikten sonra, yanımıza birkaç aile daha geldi. Ne konuştuklarını merak edip kulak kabarttım. Meğer Mars’a doğru yol alıyormuşuz ve artık hayatımızı orada sürdürecekmişiz! Bunu duyduğumda şok oldum ama şaşkınlığımı gizlemeye çalıştım. Bir süre sonra Mars’ın yüzeyine inmiştik. İlk önce özel kıyafetlerimizi giydik, ardından gerçekten Mars’a adım attım. Kendimi bir rüyadaymış gibi hissediyordum ama gerçekti.
Biraz etrafı incelemeye karar verdim. Dolaşırken mavi ağaçlar gördüm; inanılmaz görünüyordu. Biraz daha ilerlediğimde çok tuhaf bir yaratıkla karşılaştım. Oldukça çirkindi ve korktuğum için çığlık attım. Ancak yaratık yanıma yaklaşarak sadece arkadaş olmak istediğini söyledi ve beni korkuttuğu için özür diledi. Ben de özrünü kabul edip onunla biraz sohbet ettim, ta ki annem beni:
-ELAAA!
diye çağırana kadar…