Yeni okul dönemi başlayacaktı, 8. sınıftan 9. sınıfa geçiyordum. Aslında çok heyecanlıydım sonuçta ortaokuldan liseye geçiyordum. Kim heyecanlanmazdı ki? Ayrıca anneme göre yaşadığım ilde güzel lise olmadığı için şehir de değiştiriyordum. Ben yeniliklere açık biri olduğum için karşı çıkmadım veya kalmaya çalışmadım ama yine de ortaokuldaki arkadaşlarımla aynı lisede olma ihtimalim de azalıyordu. Bu biraz canımı sıktı ama bunu arkadaşlarıma söylediğimde benim için iyi bir şey olduğunu söylediler. Kendilerinin aynı sıkıcı şehirde kalıp benim is yeni yerler göreceğimi söylediler. Bu beni sevindirdi çünkü arkadaşlarım gittiğime darılmıyorlardı. Yeni şehir yeni bir sayfa.
Yeni evimize taşınırken evin büyüklüğüne hayran kaldım. Normalde bir apartmanda otururken bir villaya geçiş yapmak benim için çok heyecan vericiydi. Küçük de olsa bir bahçesi vardı, anında eve aşık olmuştum. İyi ki de taşınmışız diye düşündüm. Ardından da annem benim gitmemi istediği yeni liseyi gezdirmek adına benimle birlikte liseye gitti. Lise de güzeldi, ortaokulu okuduğum okul daha da büyüktü ama o kadar büyük bir okula da gerek yoktu sonuçta teneffüsler kısa olduğu için nadir okulu dolaşıyordum. Her yeri gezdikten sonra okulu çok beğendiğimi söyledim ve annem hemen beni kayıt ettirdi çünkü 3 haftaya okullar açılıyordu. 3 hafta sonra okullar açıldığında hemen sınıfım olan 9/C sınıfına koştum ama heyecandan çok erken gelmiş olmalıyım ki sınıfa ilk gelen bendim. Bunun üzerine ben de koridorda dolaşıp diğer sınıflardakilere baktım. Çok fazla kişi yoktu ortada ama olanlar da hep bana çok soğuk davrandılar. Okul yılının ilk zili çalmak üzereyken çevremde ne kadar fazla çeşit insan var diye düşündüm. Kısasından uzununa, çok uzun saçlısından kele kadar her çeşit insan vardı. İllaki benimle arkadaş olmak isteyen vardır diye düşünüyordum.
Ancak bu düşüncem günün sonuna kadar sürdü çünkü kimse benimle arkadaş olmak istemiyordu herkes ya önceki senelerden arkadaşlarıyla birlikte gelmişlerdi ya da o gruplara dahil olmuştu ancak beni dahil edecek kimse yoktu. Belki de sorun bendedir diye sonraki sabah kütüphaneye gidip arkadaş olma üzerine bir kitap buldum. Bu kitap da benim gibi arkadaşsız kişiler için yazılmıştı. Kitabı hızlıca okuyordum ama kitabın 120. sayfasında bir telefon numarası buldum. Acaba bu kimin numarasıydı? Hemen telefonumu çıkarıp numarayı aradım ve beni bana çok benzer bir ses karşıladı. O da büyük ihtimalle benimle aynı problemi paylaşıyordu. Onu benim yanıma kütüphanedeki bir masaya çağırdım. O benden çok daha uzundu ve zeki duruyordu. Acaba onun gibi biri neden yalnızdı. Onunla hemen sıkı fıkı olduk ve arkadaş gurubumuzu birlikte başka bir gruba katılarak genişlettik. İkimizde yalnız dışlanmıştık ama birlikte bizi kabullenmişlerdi.