Yeni Evimiz

Bizimde herkes gibi sıradan bir hayatımız vardı.Bir gün yine okuldan eve döndüğümde annemler bana hızlıca üzerimi değiştirip aşşağıya sofraya inmemi söyledi.Ama annemin sesi çok mutsuz ve adeta bir şey söyleyecekmiş de  söylesem mi söylemese mi diye çok kararsız kalmış gibiydi.Hızlıca yukarı çıktım üzerimi değiştirir değiştirmez elimi bile yıkamadan aşağıya indim.Annem ve babam oturmamı söylediler.Ben o kadar meraklıydım ki “Eee bir şey mi oldu, bir şey mi söyleyeceksiniz.Çok merak ettim” diye konuşmaya başladım.Onlarda”Oğlum sakin ol anlatacağız” dediler.Yaklaşık on beş dakika boyunca zifiri bir sessizlik oluşmuştu.On beş dakikanın sonunda bana babamın işten ayrılması gerektiği , bu nedenle harcamalarımızı kısıtlayacağımızı ve önümüzdeki hafta daha uygun bütçeli bir eve taşınacağımızı söylediler.Evet, belkide ilk başta üzüldüm ama bir hafta sonra o evi gördüğümde fikrim çok değişmişti.Ev küçük ve tatlıydı aynı zamanda çok da şirin bir bahçesi vardı.Annem ve babamla evi gezerken heycandan yerimde duramıyordum.Ama ev çok içime sinmişti.Ev sahibi evi 2 hafta sonra teslim edebileceğini söyledi.Bu bizim eşyalarımızı toparlayabilmemiz için çok iyi bi zamandı.O iki hafta benim için çok karışıktı, bir yandan mutlu bir yandan mutsuz hissettiğim bir hafta olmuştu.O iki haftanın sonunda  doğduğum, büyüdüğüm, iyi kötü her anımı yaşadığım, her akşam o güzel aile sofrasında yemek yediğim evimizi terk ederken o kadar üzülmüştüm ki hatta uzun bir süre ağlamıştım.Ama o ev artık benim için önünden geçerken o güzel anılarımı hatırlayacağım bir ev olmuştu.Yeni evimize yerleşmemiz yaklaşık 1 hafta sürdü.Eve yerleşirken kolilerin içinden bir kitap çıkmıştı.Kitabı çok merak etmiştim ama bir süreliğine kitabı kaldırmıştım.Yeni evimizde ilk aile soframızda annemle babama o kitabı sordum ve babam o kitabın onun ve annem için çok değerli olduğunu ve normalde o kitabı bana zaten bana hediye edeceklerini sadece zamanını beklediklerini söylediler.Sonra babam “madem buldun o kitabı senden almayacağım, ama o kitabı okumanı istiyorum”dedi.Normalde kitap okumaktan hoşlanmadığım için ilk başta okumak istememiştim ama sonra o kadar merak ettim ki okumaya başladım.Kitap sıradan bir şiir kitabıydı ama kitabın nerdeyse her sayfasında annemle babamın birbirlerine gönderdikleri mektuplar vardı.Bu mektuplarda annemle babamın gerçekten birbirlerini ne kadar çok sevdiklerini anlamıştım.Kitabın yüz yirminci sayfasına geldiğimde  el yazısıyla yazılmış bir cep telefonu numarası gördüm.Kitabın devamını okuduğumda anladım ki babam anneme ve kendine daha kolay konuşmaları için bir cep telefonu almış ve kendi numarasını anneme bu yolla göndermiş.Bu kitabın annemle babam için ne kadar değerli olduğunu şimdi anladım