Ailenin bir çocuğun gelişiminde ne kadar önemi vardır ? Ya da ailesinin yanında olmayan bir çocuğa ne olur ? Bunu düşünen biri neden yatılı okul gibi bir fikir ortaya koyar ?
Yatılı okullar çocukların her akşam eve gittikleri okuular gibi değil, adı üstünde yatılı, bu okullarda çocuklar hem eğitim görüyor hemde yatılı kalıyor. Bunun hem iyi yanları hemde bazı kötü yanları var. Öncelikle yatılı okullar başka şehir veya ülkelerde okuyan öğrenciler için gayet iyi çünki hem kalıcak yer hemde okul için ayrı masrafdan kaçınmalarını sağlıyor. Fakat başka şehirde olsun olmasın yatılı okullar öğrencileri belli kesimlerden ayrı bırakıyor. Ama yatılı okulda kalan kişiler okuldaki başka öğrencilerle normal bir okuldaki öğrencilerden daha yakın ilişkiler kurabilirler. Çünki yatılı okul ortamında öğrenciler birbirlerinden normal bir okula göre hatırı sayılır bir miktarda daha az ayrı kalıyor ve bu bağların güçlenmesi için gerekli zamanı tanıyor. Ama bu ortamda bir çocuğun kişiğinin gelişmesi sıkıntılı olabilir. Bu ortamda dediğim gibi öğrenciler arasındaki etkileşim normalden daha fazla. Bu kötü alışkanlıkların yayılması olasılığını artırıyor. Yani kötü okul kötü çocuk anlamına gelebilmekte. Bu işte yatılı okulun karmaşası sadece ak ve karası yok bu işin. Normal madalyon benzetmesi yapılamaz çünki bu mesela camdan bir madalyon gibi dahaçok nreden bakarsak farklı ışıltılar farklı izler gösteriyor. Beni afallatan da bu aslında bir tarafdan çocukları ailelerinden ayrı tutmak olduğu için köti bitarafdan maddi faydaları var diye diye düşündüm. Hangi açıdan baksam bir tarafın diğerine üstün geldiği bir yan bulamadım. Bu nedenle kendime şu soruyu sordum ”Ben yatılı okula gitseydim eğer … ”
Yatılı okullar benim açımdan gereksiz ve sıkıcı ,tamam ben de okadar sosyal değilim ama, hep aynı kişiler le aynı ortamda olmak benim için dünyanın en güzel hissi değil. Birçok kişinin içinde ama hep aynı kişiler. Bunlar ne bir kişinin kendini, kişiliğini geliştirmek için uygun değil hemde bunu yavaşlatabilecek yada kişiliği birnevi yok edebilecek bir ortam. Kişilerin hep aynı kişilerle etkileşime girmesi bir noktadan sonra asimile olmalarına ve kendilerinden parçaların kaybolmasına neden olabilir.
Bir kişinin kendini bulması kapalı ve değişmeyen bir ortamda çok zordur kendini bulmak kişiliğini tamamlamak yani yamamenkendin gibi olabilmek için sadece iyi arkadaşlar yetmez yeni yüzler yeni kişilikler tanımak lazım. Çünki insanın kişiliği başkalarının duygularına ve düşüncelerine verdiğimiz tepkilerin harmanıdır. Kapalık bir ortamda bu tepkiler bir kez verilir ve geri dönüşü zordur. Birkez biri ile ağlarsın, birkez biriyle gülersin ve bu senin rotanı değiştirir. Kişilik silinip geri yazılamamaz. Geridönüşü olmayan bir yolculuğun seyir defterinden ibarettir.