Kadınlar istediği gibi istediği saatte dışarı çıkabiliyor,bir şey giydiğinde “Acaba insanlar ne der?” diye düşünmüyor olmalıydı.Erkeklerin gece dışarı çıkıp taciz edecek kadın aramıyor olması gerekirdi.İşte dünya o zaman çok daha güzel bir yer olabilirdi.
Küçücük bir kızın “Anne lütfen ölme!” diye haykırırken annenin “Ölmek istemiyorum” diye haykırdığını değil de;erkeklerin,kadınların topluma yön vermedeki katkılarını gördüğü,onların sosyal,ekonomik,kültürel ve siyasi her alandaki başarılarını kutladığını görseydik, Mustafa Kemal Atatürk’ün”Dünyada her şey kadının eseridir.” sözünü erkeklerin bütün kadınlara hissettirdiğini görseydik.İşte dünya o zaman çok daha güzel bir yer olabilirdi.
Savaşın olmadığı bir yer olabilirdi dünya.Savaş hiç bir zaman milletlere mutluluk vermemiş sonucu hep kan,gözyaşı olmuştur.Ulu önder Gazi Mustafa Kemal Atatürk de barışın savunucusu olmuş ve “Yurtta sulh cihanda sulh” demiştir.Yazar Stefan Zweig de demiş ki “Birisi barışı başlatmalı,tıpkı savaşı başlattığı gibi.”Savaşın olmadığını çocukların ölmediğini düşünün!”.İşte dünya o zaman çok daha güzel bir yer olabilirdi.
Fakirliğin,sokaklarda dilenen insanların ve kendini acındıran kişilerin bulunmadığı bir yer olabilirdi dünya. Hiçbir insanın başka bir insana acıma gereksinimde bulunmaması gerekirdi. Eğer herkes bunları yapabilseydi işte dünya o zaman çok daha güzel bir yer olurdu.
Dünyada insanlarla birlikte sevimli dostlarımızın da yaşadığı bilinebilir ve daha duyarlı olunabilirdi. Yani bu dünyada bizim değil onlara yönelik şiddet uygulamanın altında birçok psikolojik rahatsızlık bulunabileceğini uzmanlar belirtmektedir. Hayatı hayvanlarla paylaşarak yaşamımızın ayrılmaz parçası olarak kabul etmeliyiz.Sokaklara sırf “zor” oldukları için atmamalıyız onları.İşte dünya o zaman çok daha güzel bir yer olabilirdi.