Yardımlaşmanın Verdiği

Şimdiki gençlerimiz çok depresif ve negatif.Peki ya neden?Sebebi çok çalışmaları mı?Hiç eğlenmeye zaman bulamamaları mı?Uykusuz geceleri mi?Bunlar ne kadar gerçek ve can sıkıcı olsa da şimdiki gençlerimizin depresif olmalarını esas sebebi bu değil.Hayatımızın zor dönemlerinde sorunlarımızı paylaşmamızın ne kadar rahatlatacağını ancak uygulayarak anlayabiliriz.
Hayattan bıkmış bir biçimde her gün neden aynı şeyleri yaptığımı düşünüyordum.Her günümün aynı geçmesi beni sinirlendiriyordu.Uykusuzluğum eve gidince yapmak zorunda olduğum nice ödevler…Beni bıktırmıştı hayatımdan.Her gün eve lanet okuyarak gidiyordum.Kendimi eğlendirecek,stresimi boşaltacak zamanım yoktu.Buna mı gençlik deniyormuş.O kadar duyduğum “Gençliğinin tadını çıkar.”lafı buna mı deniyormuş.
Artık dayanamaycağım seviyeye gelince Doruk’a(arkadaşım)sordum.Onun hayatı nasıl geçiyormuş merak ettim.Epey bir süre konuştuk,benimkinden farksız hayatı olduğunu öğrendiğimde kendimi daha iyi hissettim.Bu kadar sıkıntıyı tek ben çekmiyormuşum.Sormamla beraber bana içini döken Doruk’un da rahatladığının farkına vardım.Ben ona kendi sorunlarımdan bahsettim o da bana kendi sorunlarından bahsetti.Birbirimize çok faydamız dokunmuştu.İkimiz de içimizi döktükten sonra bunu ara sıra yapmaya karar verdik.Ben anlatıyordum beraber çözüm yolu arıyorduk ve en mantıklısını uyguluyordum.Aynısını ona da yapıyorduk.Yükümüzü yarısına indiriyorduk üstelik bunu yalnızca konuşarak yapıyorduk.
Bunun farkına vardıktan sonra hayatın hilesini bulduğumu düşündüm.Yardımlaşarak zorluklarımdan kurtulacaktım.Genç yaşımda bunun farkıma varmam beni mutlu etmişti.Bundan sonra normalden çok daha az zorlanacağımı biliyordum.
Bunun farkında olmadığım zamanar çok zorlanıyordum.Yorucu okul gününden sonra direkt basketbol antrenmanıma gidiyordum.Eve varınca ise duşumu alıp yemek yiyip ödevimi bitirmem saat gece 01.00’leri buluyordu.Peki bir konuşmayla nasıl oldu da artık eskisi gibi zorlanmıyorum.O konuşmadan sonra bana Doruk’un da aynı acıları çektiğini öğrenmiştim.Bana gaz veren şey de buydu.Herkes bu acıyı çekiyordu,önemli olan bu acıyı çekip pes etmemekteydi.Ben pes etmek üzereydim.Şimdi ise ödevlerimin daha kısa sürdüğünün farkına varıyorum.Artık saat 23.30 gibi uyuyabiliyorum.Ve ödevler de daha kolay geliyor.Zaten daha kolay geldiğinden daha hızlı bitiyor.Arkadaşıma sordum o da ödevler konusunda hızlanmış.Sanırım bu zamana kadar aksatmadığımızdan ve zor zamanlarımızda yardımlaştığımızdan başarıya ulaşmıştık.
Başarıya ulaşmamızdaki asıl neden bir hedefimiz olmasıydı ikimiz de sorunsuz bir öğrenci olup okul işlerini hallederken bir yandan da spor yapıyorduk.Hiç bugün yapmayayım demedik.Her pes etmeyi düşündüğümüzde hedefimizi hatırladık.Çok zor zamanlarımızda yardımlaştık,birbirimize çözümler bulduk.Doruk ve ben yardımlaşmayı bildiğimiz ve pes etmediğimiz için başardık.En zor zamanlarımızda birbirimizi motive edici sözler söyledik.Birbirimizi motive etmek diye aslında kandırdığımızın da farkındaydık.Ama en başında bir hedefimiz vardı.Ve bunu beraber başardık.Doruk olmasaydı ben başaramazdım.Ben olmasaydım da o başaramazdı.Bir elin nesi var,iki elin sesi var.,iki elin sesi var.