Yardım Çığlıkları

2 yıl önce, günlerden cumartesiydi. Annem yine beni sokağın köşesindeki pazara ilk defa yapacağı yemek için gerekli olan malzemeleri almam için göndermişti. Annem her ne zaman beni ilk defa yapacağı bir yemek için malzemeleri almaya pazara gönderse çok yorulurum. Çünkü hem bizim sokak diğer sokaklara benzemiyor. Sokağın başlaması ve bitimi arasında yaklaşık 5 kilometre var. Ve bizim apartmanımız sokağın bir ucunda pazar diğer ucunda ve bu yüzden gidip gelmem en az 10 kilometre oluyordu (bisikletle gidiyorum çünkü bu yol yürünecek gibi bir yol değil, hele ki pazartesi gününe yetiştirmeniz gereken onca ödeviniz varken zaman kaybetmek istemezsiniz). Ama tabii ki tamamen apartmanlardan oluşmuyor aralarda onlarca mağaza ve manav var. Yorulmamın bir diğer nedeni ise annemin hazırladığı listede o kadar çok şey var ki (listede çok şey olmasının sebebi annem yemeği ilk defa yaptığı için her şeyden bolca istiyor ki bir malzeme eksik olup da tekrar gitmem gerekmesin) onların hepsini almam bir saatimi alıyordu çünkü pazar gereksiz büyüktü ve ne tesadüfse listedeki malzemeler benim bir uçtan diğer uca gitmeme sebep oluyordu. O günde bu kadar yol gidip yemek için bir saat boyunca malzeme aldığım günlerdendi. Hemen yola koyuldum çünkü çok fazla ödevim vardı. Pazara vardıktan sonra yerini bildiğim bazı ürünleri almak için hızlıca koştum. Yaklaşık 40 dakika sonra listedeki 20 malzemenin 18’ini almıştım. Ve 19. malzemeyi almaya gidiyordum ki ara sokaktan bir kadının yardım çağrıları gelmeye başladı. Ve sanki bütün dünya sessizliğe bürünmüştü, bu yardım çığlıklarını bir tek ben mi duyuyordum? Sonra hızlıca ara sokağa doğru koştum (bu başıma kötü sonuçlar doğurabilirdi çünkü o kadının neden yardım çağırdığını bilmiyordum herhangi bir şey olabilirdi). Sesin geldiği yönde bir süre koştuktan sonra sesin geldiği yere varmıştım. Kadının yardım çağırma nedeni kocasının kadına hunharca yumruklar savurmasıydı. Bunun üstüne adam kadına yumruklar savururken yanlarından geçen insanların hiçbir şey olmuyormuş gibi yanlarından geçmesi. Ben de dayanamayıp yerden bir taş alıp adama doğru fırlattım.  Adamı gövdesinden vurdum ve adam bir anda bana doğru koşmaya başladı ama benim bisikletim olduğu için ondan kaçmam çok kolay oldu. Kaçarken bir yandan da kadına kaçması için bağırdım. Adam beni bir süre kovaladıktan sonra yorgunluktan yere yığıldı (beni neredeyse 2 kilometre boyunca kovaladıktan sonra). Ama sokaklar dar ve çıkmaz olduğu için daire çizmek zorunda kaldım ve adamın beni kovalamaya başladığı yere geri döndüm. Neyse ki kadın kaçmıştı. Etraftakiler adam yere yığıldıktan sonra polis çağırdı. Polis geldiğinde ona olayı anlattıktan sonra etraftaki insanlara neden adamı durdurmadıklarını sordu ve etraftakileri yaptıkları şey yüzünden utandırdı. Sonra adamı götürdüler ve adam hapse girdi. Umarım uzun bir süre orada kalmıştır. Çünkü kadına şiddete tamamıyla karşıyım. Tüm bunlardan sonra eve gittim ve annem bana geciktiğim için tam kızacaktı ki ona olanları anlattım ve hem benimle gurur duydu hem de bana bir şey olmadığı için mutluydu.