Yalnızlık dünyanın en kötü duygusudur. Kendini yalnız hisseden kişi hayattaki en mutsuz insanlardan bir tanesidir. Bu nedenle insan mümkün olduğunca çevresini geliştirmeli, sosyal anlamda aktif olarak yalnızlıktan uzak durmaya çalışmalıdır. Yalnız olan kişi ne acılarını ne de sevinçlerini paylaşabilecek bir insan bulur. Tüm duygularını tek başına yaşayan kişiler ise yaşama sevinçlerini kaybeder ve bu dünyadan zevk almamaya başlar. Bu kişilerin yaptıklarının hiçbir anlamı yoktur. Çünkü başarılar paylaşıldıkça anlam kazanırken acılar da paylaşıldıkça azalır. Yalnızlığı yaşam biçimi olarak seçmek bir bahçede yalnız bir ağaç olmayı seçmektir. Ancak bahçeler farklı ağaçların renkleri ve özellikleri ile güzelleşir ve anlam kazanır. Bu nedenle kişi yalnızlıktan uzak durmalı ve her zaman çevresini genişletmeye çalışmalıdır. Yalnızlık bazen insanın isteyebileceği ancak bazen de istenmeyen bir durumdur. Bu farklılık insanların yalnızlığı yaşayış biçimleri ile alakalıdır. Bazen insanlar huzur bulmak için yalnız kalmak isterler. Bazen de yalnızlık çok üzücü bir durum olabilir. İnsan yalnızlıklarında kendi kendine eğilir, kendini dinler. İnsan yalnızken bilmediği birçok şeyi öğretir. Arkadaşlarına ya da başka insanlara ihtiyacı olduğunu gösterir. İnsan sosyal bir canlıdır ve toplumdan ayrı bir yaşam süremez. İnsan topluma muhtaç olduğu gibi toplum da o insana muhtaçtır. Bu muhtaçlık insanların birbirleri ile paylaşma isteğinden kaynaklanır. İnsanlar genelde yalnızlıktan kaçınır, yalnız kalmak istemez. Çünkü yalnızlık her zaman hoş bir durum değildir, insan kendini kötü hisseder, yarım hisseder. Mutluluğunu paylaşacak kimse yoktur, üzüntüsünü de. Duygular paylaşılmayınca o duyguları yaşamanında bir anlamı kalmamaya başlar. Bazen de insan kendisi yalnız kalmak ister. Çünkü kendini bulmak, huzur bulmak ister. Belki de tek çaresi yalnızlıkta bulur. Başkalarına kızdığı için ya da başkalarından bıktığı için, korktuğu için yalnız kalmak ister insan. Yalnız kalmak istemek için birçok sebep bulunabilir ancak ne olursa olsun insan burada yalnızlığı kendisi seçer.
İnsanların yalnızlığı seçmesinin nedeni bazen kendini bulması ve kendine yönelmesidir. Bu durumda insan kendi kendine arkadaş olur. Ancak zamanla insan yalnızlıktan sıkılır ve yine insan içine karışma ihtiyacı hisseder. En zor yalnızlık ise insanın sevdiğinden ayrı kaldığı yalnızlıktır. Artık o insanın olmayacağını bile bile yaşamanın verdiği büyük acıyla doldurur yalnızlığını. Yalnızlık insan mutluyken paylaştığı şeylerin karşısındaki insanda da aynı mutluluğu yaratmasıdır. Üzüldüğünde tek başına üstesinden gelmektir yalnızlık. Ve yalnızların halini ancak yalnızlar anlar. Ama siz siz olun çok ihtiyaç duymadıkça yanlızlığı seçmeyin her zaman sosyal bir karaktere sahip olun insanları sevin onlara iyi davranın.