Yalnızlık tek ağaçlı bahçe gibidir. Başka kimse yoktur. Herkesten uzak bir bahçe. Ama yalnızlık her zaman kötü değildir. Ben 13 yıllık hayatım boyunca hep yalnız oldum. Nedenini çoğu zaman bilemedim. İnsanlar benden uzaklaştılar, kendi aralarında beni dışladılar, alay ettiler. Eskiden hep üzülürdüm. İnsanlara kendimi kanıtlamak kendimi sevdirmek için ayaklarına kapanırdım. Ve bunun zararını çok gördüm.
İnsanlar tuhaf varlıklar. Değer verince kendilerini bir şey zannediyorlar, kendilerini zamanla değer verenlerden üstün görüyorlar. Ben yapmam öyle şey diyenler alınmasın. Siz de yapıyorsunuz. Hatta ben de yapardım. Tabii insanlar verdiğim değerin karşılığını verselerdi. Evet zamanında kötü şeyler yaşadım ama bu yalnızlığın kötü bir şey olduğu anlamına mı geliyor? Yalnızlık her zaman insanı hayattan mı soğutuyor?
Bunun cevabını bana 5 yıl önce sorsaydınız kesinlikle evet derdim. O zamanlar yalnızlığın çoğu zaman iyi bir şey olabileceğini bilmezdim. Bana sadece kendimin yetebileceğini de bilmezdim. Dostlarım elbet arkadaş edinin, sosyalleşin. Ama unutmayın, arkadaşlarınızın hepsi sizi bıraktığında siz kendinizi bırakmayın. Evet yakın bir çevrenizin olması güzeldir, ama olur da benim gibi şansızsanız üzülmeyin, yalnızlık tek ağaçlı bir bahçe gibidir. O boş bahçeyi nasıl kullanacağını bilirseniz size huzur ve mutluluk verebilir.