Ünlü yazar Dan Brown yalnızlıkla ilgili olarak “İnanın bana, yalnız kalmanın nasıl bir his olduğunu bilirim. Dünyadaki en kötü yalnızlık, yanlış anlaşılmaktan ötürü yalnız bırakılmaktır. İnsanın gerçekle bağlarını koparabilir.” demiş.
İnsanlar bazı durumlarda yalnızlık isterler bazen de yalnız kalmaktan hoşlanmazlar. İşte bu farklılığın nedeni insanların yaşayış biçimlerinden kaynaklanmaktadır.
İnsanlar bazen huzur bulabilmek için yalnız kalmayı tercih ederler. Fakat her zaman bu durumda da kalmak üzücü olabilmektedir. İnsanlar yalnız kaldıklarında kendilerini dinleme fırsatı bulurlar. Yalnızlık insanlara bilmediği şeyler öğretir aslında. Arkadaşlarına veya diğer insanlara ihtiyaç duyduğunu hatırlatır. Sosyal bir canlı olduğumuzdan dolayı toplumdan bağımsız bir yaşam sürmemiz beklenemez. Toplum ve insan bir bütündür ve birbirlerine ihtiyaçları vardır. İnsan mutluluğunu mutsuzluğunu paylaşma isteği duyar ve bu yüzden yalnız kalmak istemez. Bunun aksine de yalnız kalmak isteyen insanlar kendilerini bulmak, kendilerini dinlemek için bunu isterler. Çünkü en iyi şeyin yalnız kalmak olduğunu düşünürler. Ama insanların bu yalnızlık istekleri pekte uzun sürmez. Çünkü insan bir süre sonra bundan da sıkılır.
Yalnızlık aslında anlatılanlar kadar kolay yaşanmaz. O yüzden belki de en doğru söz yalnızların halinden ancak yalnızların anlamasıdır.
İşte tam da benim bu konuyu seçme nedenim yalnızlığımdır. Kendi yalnızlığım belki de tek çocuk oluşumdan, çevremde, okulumda, yaşadığım yerde yalnızlığımı giderecek insan sayısının az olmasından ve bunu paylaşabilecek arkadaşlarımın da benim durumumda olmalarından ve dolayısıyla yalnızlığımı çevremde paylaşabilecek birisini bulamamdan kaynaklanıyor olabilir.
Anladığım kadarıyla yalnızlık insanın kişiliği ile de alakalı bir durum, çünkü benim gibi insanlara zarar vermekten korkan, içine kapanık, duygusal insanlar yalnız kalıyorlar. Örneğin okul yaşamımda okuluma sonradan gelmem nedeni arkadaş grubuna dahil olamadım. Bu nedenle de günümün önemli bir kısmını geçirdiğim okulumda yalnızım. Çünkü okuldaki arkadaşlarım belli bir süredir beraber olduklarından birbirlerini tanıyorlar ve birbirleri ile paylaşımda bulunuyorlar. Ben ise paylaşımda bulunamadığım için yalnız kalıyorum. Yalnız kalmak, paylaşamamak, yalnızlaşmak, ötekileşmek aslında bu kavramların ne anlama geldiğini annem ve babama sorduğumda yazdıklarımın karşılığı olduğunu öğrendim. Oysaki paylaşılacak, değer verilecek, saygı duyulacak o kadar çok şeyimiz var ki. Kimse yalnız kalmasın, kimse yalnız bırakılmasın.