Çevrenize bir bakın herkes mutsuz ve bunalımda, kendini kesmeye, asmaya herkes müsait fakat bunun nedenini sorgulamaya eminim hiç vaktiniz bile olmamıştır! Bırakın bunları düşünmeyi kimsenin kendini düşünecek vakti bile olmadığı söylenir, oysa bunlar hep bahanedir. Bazıları ise ben kendime çok dikkat ederim, makyajımı yaparım, güzel kıyafetler giyinirim der fakat bunlar hep başka insanlar içindir. Sokakta yürürken kafanızı kaldırıp bir bakın nerde o eski doğallık neşe. Diyeceksiniz sen nasıl bu hükme varabiliyorsun daha yaşın küçük diye. İşte sıkıntı da tam burada başlamakta ben bile bu kadar kısa bir sürede bunu fark edebiliyorsam, kim bilir sizin çerçevenizden bakınca ne büyük farklılıklar vardır.
Dün bir restorana gittim, arkadaşımla kahkaha içinde sohbet ediyorduk ve bir süre sonra ikimizde de sessizlik olduğunda kafamı çevirip baktım ve herkesin telefonuna baktığını, fotoğraf çekinmeye çalıştığını ve bunun için yarım saat soğuk havada uğraştıklarını fark ettim. Sizce bunların açıklaması neydi? Bu bence insanların yoksullaştıklarını gösteriyordu. Bunca sosyal medya, sanal ortamlar bizleri nasıldı küçültmüştü. Yediğimiz her yemeği, yaptığımız her aktiviteyi paylaşmayı biliyorduk fakat gerçek duygularımızı gerçek yüzümüzü asla gösteremiyorduk. elimize telefonu alınca insanlarla iç içe olduğumuzu düşünüyorduk fakat bu bizi daha da yalnızlaştırıyordu.
Aileniz size hadi bir şey yapalım, dışarı çıkalım, komşulara gidelim gibi şeyler dediğinde, ‘baba ne işimiz var orada?’ ‘Evde kalmak istiyorum’ gibi çeşitli şeyler diyorsunuz ve bu nesil ilerledikçe insanların günden güne izole bir hayata geçmiş olduğunu gösterir ve o boğucu hayat artık hiçbir insanı mutlu etmeyecektir. Böyle olacağına bana kalırsa komşu komşunun külüne muhtaç olmalı, ev almayıp komşu almalıyız, kara günümüzde dostumuz olmalı.
Şimdi bunları duyduktan sonra tekrar düşünün, dışarı çıkın yaşayışı izleyin, davranışları anlamlandırın, geleceği okuyun. Olayları anladığınızda kendinizi bir boşluğun içinde bulacaksınız. Düşünün ne kadar sık, nelerden mutlu oluyorsunuz? Cevap veremediğinizde göreceksiniz ne kadar da mutsuz olduğunuzu ve bunun için çabaladığınızı. İşte o zaman dur diyeceksiniz buna. Kendinizi her şeyden mutlu edin, güldürün çünkü siz güldükçe çevrenizdekilerde gülecek. Kim olursa sohbet edin, sayılı değil ya ağzınızdan çıkan sözcükler. İnsanların hallerini, hatırlarını sorun çünkü bir dahaki gün size sorulacak mutluluğunuz, üzüntünüz. İşte o zaman daha da mutlu olacaksınız.
Ben insanların birbirinden uzaklaşmasında hiçbir avantaj göremiyorum çünkü biz birlikte iyiyiz kim olursak olalım herkesin kendi yaşamında birbirimizden izler göreceğiz ve yan yana gelip bunları birbirimize anlattığımızda ayrılmış olan yap bozun birleşip ne kadar güzel bir bütün yarattığını göreceğiz.