Yalnız Bir Hayat

Merhaba, bugün size bir kızın hikayesini anlatacağım. O zaman başlayalım. Bir varmış bir yokmuş koskoca dünyada diğer insanlar gibi ,sıradan 13 yaşında bir kız varmış. Bu kız (aslında iyi biri olmasına rağmen) hiç arkadaşı yokmuş. Şimdi aklınıza bir bir soru takılmış olabilir. Bu kızın hiç arkadaşı yoksa ne yapıyor o uzuuuuuun teneffüslerde? O zaman cevaplıyorum. Her teneffüs kitap okuyormuş. Hikayenin başında onun hiç arkadaşı olmadığını söylemiştim. Aslında onun milyarlarca arkadaşı varmış. Bu arkadaşların hepsi de birer kitapmış. 1. sınıfta o kadar meraklı değilmiş aslında kitap okumaya çünkü onun bir sürü arkadaşı varmış. Ama büyüdükçe bu arkadaşlar bu kızı dışlamaya başlamış o yüzden hiç arkadaşı kalmamış. Kitaplarda bu kızı dışlamadıkları için hep bu kız kitap okumayı seçmiş. Günler, aylar geçmiş. Bu kız hala kitap okuyormuş. İnsan arkadaşı olmayan günler onun için can yakıcıymış ama hiç belli etmezmiş (en azından belli etmemeye çalışırmış). Bu kız son günlerde o kadar zorlanıyormuş ki artık odasındaki aynayla konuşmaya başlamış. Uzun uzun aynaya baktı ve ‘sen kimsin’ diye sordu kendine aynadan cevap alacağını düşünmeden. Ayna da demiş ki “Sen o kadar iyi bir kızsın ki dünyadaki bütün arkadaşları hak ediyorsun”. demiş. Bu kız bu olaydan bir sonraki gün okula gittiğinde sınıftaki öğrencilerle konuşmaya başlamış ve bir hafta sonra sınıfın en popüler kızı olmuş. Mutlu son:)