Sıkıcı bir okul günüydü. Okula hiç gitmek istemiyordum, her zamanki gibi. Bunun üstüne bir de bugün okula yürümem gerektiğini öğrenince iyice canım sıkıldı. Okula yürürken okulun üzerinde bir tabela gördüm ama gözlerim bozuk olduğu için okuyamadım. Okula vardığımda hâlâ yazıyı okuyamıyordum sanki bulanıklaşıyordu. En sonunda tabelanın olduğu kata gidip okumaya karar verdim; bu durum beni hiç olmadığım kadar heyecanlandırmıştı. Oraya vardığımda, bir anket ile ilgili yazılar gördüm ve gözlerime inanamadım. Ankette: Eğer yeteri kadar oy gelirse okula eğlenceli aktiviteler geleceği yazıyordu. Biraz daha yaklaştığımda iki buton gördüm: biri lacivert, diğeri ise sarıydı. Kendimi toparladım ve lacivert olana basmaya karar verdim çünkü bunun okula eğlenceli aktiviteler getiren buton olduğunu düşündüm.
Sonunda bastığımda bir siren çalmaya başladı. Bu beni başta çok ürkütmedi diyemem. Sonra arkamdaki kapı ben çıkamadan kapandı. Önümde bir cam, sağımda ve solumda kameralar vardı; herkesi izleyebiliyordum. Masamın üzerinde bir konsol belirdi ve neredeyse istediğim her şeyi yapabiliyordum. Çok heyecanlıydım ve içimden, “Verdiğim en iyi karar bu oldu.” dedim. Sonra butona basarak okulu kontrol etmeye başladım ve o anda fark ettim ki biz sınıflarda izleniyormuşuz! O an çok korktum ve gerildim. Biraz sinirimi öğretmenlerimden çıkaracakken, “Allah kerim.” diyerek kendimi iç sesime bıraktım.