Bugün cumhuriyetimizin günü. Bugün milletimizin şanlı günü. Bugün bizim kurtuluşumuzun günü. Ata’mızın emaneti ,özgürlüğün timsali ,aydınlığa çıkan gündür bugün .Genç ,yaşlı, hasta, çocuklu demeden canlarını veren insanların günü bugün.
Cumhuriyeti biz kurduk onu yükseltecek ve yaşatacak olan sizlersiniz diyen Ata’mızın evlatlarıyız biz . Bu sözler boşuna söylenmedi ve bizde bu sözü boşa çıkarmayacağız! Bizden önceki nesil gibi olacağız onlar gibi pes etmeden dimdik bir şekilde vatanımızı koruyacağız. Biz cephede savaşmasak da bilgimizle en önemlisi ahlakımızla vatanımızı savunup diğer insanlara da örnek olmalıyız çünkü onların bizler gibi Atası ve de böylesine fedakar bir milleti yok. Bizler şimdi okul sıralarında eğitim görüp sınav olurken onlarda yani bizim yaşımızdaki kardeşlerimiz can sınavındalardı sırf bizler için. Ata’mıza yine borçluyuz ki o eğitimi, bilgiyi getirmeseydi şuan bizlerde onların yaşadıklarını yaşıyor olacaktık. Eğitim demişken şimdi de diğer yeniliklere geçelim. Bizler bugünlerde istediğimiz gibi giyinip dışarı çıkabiliyorsak, kadın erkek demeden özgür bir şekilde fikirlerimizi sunabiliyorsak, zorla küçük yaşta evlendirilip bir de sen kadınsın dışarı çıkamazsın, eğlenemezsin, konuşamazsın denilmiyorsa bilin ki hepsi onun sayesinde. O cahillik dönemini kendi ahlakı ve güzel kalbiyle yenileyen yani Ata’mızın sayesinde. Arkadaşlar! Şimdi bizim ailelerimiz bizi gönderip ahlaklı, özgürlükçü, temiz kalpli olmamızı istemelerinin sebeplerini anladınız mı şimdi ? Çünkü dedelerimizin, ninelerimizin birçoğu gördü bu günleri ve bizlere de yaşatmak istemiyorlar zaten böyle bir Ata’mızı olduğu sürece çokta yaşanacak şeyler değil bunlar.
Hepimiz biliyoruz ki bugün toprağımıza az kanlar dökülmedi. Şimdide cephede yaşananlar ile ilgili konuşalım. Yıl 1923 o kanlı mücadele başlamıştı. Bombalar, silahlar teker teker atılıyordu. Herkes de bir kargaşa, çocukların bağrışları, evlatlarını kaybetmiş anaların ağlamaları bir aradaydı. İnsanlar birbirlerine tam destektelerdi. Kadınların bazıları cephede bazıları ise evlerinde cephedeki askerler için erzak hazırlıyorlardı. Cephede sadece savaşan erkekler ve kadınlar değildi aynı zamanda çocuklar, yaşlılar hatta hayvanlar bile seferberdi bu işe. Bazı çocuklar oradaki askerlere taslarla su taşıyor, bazıları ise tüfekler için mermi getiriyordu. Cephede şehit ve gazi olan askerlerimiz için açılmış olan çadırlar, bir sürü toplanan yardımlar , insanları kurtarabilmek için seferber olan binlerce insan ve dahası.
Atatürk’ün” Benim naçiz vücudum nasıl olsa bir gün toprak olacaktır. Fakat Türkiye Cumhuriyeti ebediyen yaşayacaktır. Cumhuriyet düşüncede, bilgide, sağlıkta güçlü ve yüksek karakterli koruyucular ister. Hükümetlerin icraatı menfi olup da millet itiraz etmez ve iktidarı düşürmezse bütün kusur ve kabahatlere katılmış demektir.” sözüyle kapanışı yapıyorum.
