Merhaba, adım Güneş. Yaşadığım yerde hiç gece olmuyor. Burası sürekli güneşli. Kulağa hoş geliyor ama çoğu zaman uyuyamıyorum. Bundan dolayı gözlerim hep kıpkırmızı ve sürekli ilaç kullanıyorum. Sadece ben değil, herkes böyle. Hatta bir damla göz ilacı için insanlar savaşarak ölüyorlar, ne tuhaf değil mi?
Neyse, size bir günümü anlatayım. Saat 00.00’da başlıyorum uyumaya çalışmaya ama odama güneş girdiği için uyuyamıyorum. Bazı zenginlerin uyku sorunu yok, neden mi? Çünkü onların çok pahalı karartma perdeleri var. Size saçma gelebilir ama burada yemek, su ve barınaktan sonra en önemli şey bu.
Uyumaya çalışırken annem bana hep kendi çocukluğunu anlatır. Küçükken gece olduğunu, akşamları kampa gidip yıldızlara, gezegenlere ve kuyruklu yıldızlara baktıklarını ve öyle uyuduklarını anlatır. Her gün bunu bana anlatır ve ben de hep geceyi hayal ederim, hala da ediyorum.
Sabah kahvaltımı yaptıktan sonra okula gidiyorum ve eve dönerken arkadaşlarımla birlikte oyun oynuyorum. Bir gün eve dönerken hava biraz karardı, ne olduğuna çok şaşırdım ama hava tekrar açıldı. Kim bilir, belki bir gün hava gerçekten kararacak. O zaman ben de yıldızları ve ayı seyredip rahatça uykuya dalabileceğim.