Merhaba sevgili okuyucular daha önceki yazılarımda sizlere bir çok değişik konudan bahsettim. Bu defa küçükken başımdan geçen unutamadığım anımı anlatacağım. Unutamadığım anımın adı Gölge.
Henüz okula başlamamıştım, babam annemi arayıp beni istedi ve bana akşam bir sürprizi olduğunu söyledi. Telefonu kapattıktan sonra heyecanla babamı beklemeye başladım. Vakit geçmiyor, bir türlü akşam olmuyordu. Bir süre bekledikten sonra ablam okuldan geldi, ablama babamın bize sürpriz yapacağını anlattım. Ablam da heyecanlandı. Artık benimle birlikte ablam da akşam olması için sabırsızlanıyordu.
Sonunda hava karardı ve zil çaldı. Ablamla birlikte koşarak kapıyı açtık ve sevinçten havalara zıpladım. Babamın kucağında minicik bir rottweiler cinsi yavru köpek vardı. Hemen babama sarılıp teşekkür ettim ve küçük köpeği kucağıma aldım. Ablamla birlikte adını Gölge koyduk. Neden mi Gölge, çünkü bu sevimli yavru o kadar siyahtı ki ona başka isim koymak gelmedi aklımıza.
Akşam yemeğinden sonra babam bizi yanına çağırdı ve küçük yavru hakkında bilgi verdi.
Gölge babamın arkadaşının köpeğinin yavrusuymuş, bir kaç tane daha kardeşi varmış. Gölge’nin annesi hastalandığı için iyileşene kadar biz bakacakmışız, diğer kardeşlerine de başkaları sahip çıkmış ama geçici olarak .Aslında üzülmüştüm, çünkü bu sevimli köpekten bir süre sonra ayrılacaktım, ama yine de onunla vakit geçireceğim için mutluydum.
Gölge yaklaşık bir ay bizimle kaldı, bize çabuk alıştı. Onunla oyunlar oynadık. En sevdiği oyun topla oynamaktı.
Bir gün babam Gölge’nin annesinin iyileştiğini, yavrusunu çok özlediğini ve artık gitmesi gerektiğini söyledi. O kadar üzüldüm ki o anki üzüntümü anlatamam.
Gölgeden ayrılmayı hiç istemiyordum ama onun annesine ihtiyacı vardı. O daha minicik yavruydu üzülerek de ondan ayrıldım .
Ondan ayrıldığım için çok üzgündüm, hatta ağladım. Ama annesinin iyileşmesine ve konuşmalarına çok sevindim. Hiçbir canlı annesinden ayrı kalmamalı. Gölge’den ayrılalı beş sene oldu. Babamla birlikte arada onun ziyaretine gidiyoruz. En son gördüğümde kocaman bir köpek olmuştu. Artık 5 yaşındaydı.Taşındığımız için uzun zamandır onu görmeye gidememiştik. Ama babam söz verdi en kısa zamanda yine gideceğiz. İşte benim unutamadığım en özel anı ve bunu sizlere paylaşmak istedim.
Daha önceki hayvanlarla ilgili yazılarımda söylediğim gibi köpekler karşılıksız seven en sadık dostlardır. Lütfen bütün hayvanları ayırt etmeden onları sevelim ve onlarla ilgilenelim. Her canlının yaşamaya hakkı vardır. Kesinlikle bunları unutmayınız.