Burası çok soğuk.Benim yaşadığım yer hiç bu kadar soğuk olmazdı.Belki de beni her daim sıcak tutacak montlarım ve kazaklarım artık olmadığı içindir.Beyaz boyalı bar girişini andıran kırmızı bir ışıkla süslenmiş eve vardığımızda bir süredir dadılığımı yapan kadının elini bıraktım ve merdivenleri çıkmaya başladım.Direnmemin bana bir faydasının olmayacağını birkaç gün önce öğrenmiştim zaten.Sanki başıma gelecek her şeyi önceden biliyormuş gibi sabır dileyen derin bir nefes alarak kapıyı çaldım.
kapıyı evin sahibi ve bundan sonra bana bakacağını düşündüğüm kadın açtı.Yaşına rağmen hiç kırışmamış suratına bakılırsa kişisel bakımına çok önem verdiği ve aynı zamanda hayatında bir kez bile gülmediği kesindi.Dadımla birşeyler konuştuktan ve ondan bir miktar para aldıktan sonra kadın benimle birlikte içeri girdi.Oturma odasında hemen hemen hepsi benim yaşımda olan altı çocuk daha vardı.Bir tanesi kitap okuyor,iki tanesi örgü örüyor ve diğer üçü de defterlere birşeyler yazıyorlardı.Evin sahibi kadın:”Bu ev benim ve burada benim kurallarım geçerli.Ailen sana zamanında nasıl davrandı bilmiyorum ama onlar şimdi yoklar ve sen ben ne dersem onu yapmak zorundasın.”Dedi ve mutfağa yöneldi.Ben de kızların yanına gittim içlerinden en büyüğü gelip bana hoşgeldin dedi ve evin kurallarını anlatmaya başladı.On yaşında olduğunu düşündüğüm kızın anlattığı kurallar oldukça klasikti.Kısacası evin hanımının tepesini attırmamak yani çocukluğumuzu yaşamamamız yeterliydi(!).
Kızlar bana evi gezdirdıkten sonra saat dokuz olmuştu ve bu da yatma saati demekti.Mutfaktan çan sesleri duyuldu.Diğer kızlar hızlı ama ses çıkarmadan yukarı kata doğru çıkmaya başladı.Bense meraktan durup kadının gelmesini bekledim.Salona geldiğinde beni gördü ve çok sinirlendi.”Sana kurallarımı anlatmadılar mı?Bu çanı duyduğun an yukarı çıkıp uyuman gerekir.Evde ne kadar kısa süre dolaşırsanız benim için o kadar iyi.”O bunları söyler söylemez çalıştırılmış bir motor gibi merdivenleri çıkmaya başladım.Büyüklerin deyimiyle ”yetim”kaldığımdan beri başımı belaya sokmanın ve diklenmenin bir faydası olmadığını yedi yaşında olmama rağmen çabuk kavramıştım.Üst kat yalnızca bir odadan oluşuyordu ama yedi kişiye yatak odası görevi gördüğü için oldukça büyüktü.
İlk geldiğimde kızları incelerken ev sahibi valizimi çoktan yukarı çıkarmıştı bile o yüzden doğruca geceliklerimi giymeye başladım.Giyindikten sonra bavulumdaki oyuncağı fark ettim.Bu ayıcığı son doğum günümde annem ve babam almışlardı.Onlarla geçirdiğim son doğum günü olduğunu nereden bilebilirdim ki?Oyuncağımı kucağıma alıp yatağıma geldiğim sırada en büyük olan hızla oyuncağımı elimden aldı ve kendi yastığının altına sakladı.Böylece oyuncakların da yasak olduğunu öğrenmiş oldum.BUrada yalnızca ”örnek iyi aile çocuğuna yakışır şeyler”yapmamız gerekiyormuş.Benim bunun nedenini sormama gerek kalmadan kapı çaldı.Anlaşılan benim dışımda herkes gelenin kim olduğunu biliyordu ki hepsi birden olanları görebilmek için merdivenin başına gelip saklandılar.Ben de merakıma yenik düşerek peşlerinden gittim.Çift olduklarını düşüdüğüm bir kadın ve bir adam ev sahibiyle konuşuyordu.Kızlardan birini evlatlık edineceklermiş.Adını duyan kızın ne kadar mutlu olduğunu anlatmaya kelimelerim yetersiz kalıyor.O,ben ve en büyükleri dışındakı herkes bu sefer de buradan kurtulamayacak olmanın umutsuzluğuyla yataklarına dönmüşlerdi.
Evlat edinen kız da yarın ev sahibinin kendisine çok iyi davranarak onu yolcu edeceğinin bilinciyle yatağına geri döndü.Geriye sadece en büyükleri ve ben kalmıştık.O an gözlerinin içindeki yıllanmış bitkinliği gördüm.Bana dönüp şefkat dolu bir şekilde:”Çok tatlı bir çocuksun,senin gibiler şanslıdır burada çok kalmazlar.Ben buraya geldiğimde çoktan büyüktüm.Büyük çocukları aileler tatlı bulmuyor o yüzden merak etme.”dedi.Küçücük kalbim nerdeyse ailemi kaybettiğim anki kadar çok acımıştı.Yatağımıza döndüğümüzde düşünceler yüzünden uykuya dalmam oldukça uzun zaman aldı.Sürekli ona ne olacağını düşünüp durdum.Biraz daha büyüdüğünde ev sahibinin artık onu burada tutmak istemeyeceğini biliyordum.Sokaklarda yaşamak zorunda mı kalacaktı acaba?Yoksa biriyle mi evlendirilecekti?Kapıdan girerken aldığım derin soluğu şimdi veriyordum sanki.Bu yeni hayatımın başlangıcı ve kesinlikle unutulmayacak bir akşamdı.
https://weheartit.com/entry/33542325
https://www.google.com/url?sa=i&source=images&cd=&cad=rja&uact=8&ved=2ahUKEwihrMHz5cLgAhWN6aQKHaCNArsQjRx6BAgBEAU&url=http%3A%2F%2Fwww.budgetplaces.com%2Fprague-hostel-19185-hostel-homer.html&psig=AOvVaw3RMr6T7IUhQHErePd6WzYF&ust=1550493849916772
https://weheartit.com/entry/255755508