Saat 7.00’de bir pazar sabahında gözlerimi açtım. O gün benim doğum günümdü tam ocak ayının başlangıcında doğmuşum. Annem yeni yıla girerken bir anda doğuma başlamış ortalık cehennem gibiymiş evimizin çatı katında, saat 0.10’da beni bu güzel Dünya’ya getirmiş. Tabii küçükken düşündüğüm o güzel Dünya’ya getirmişti. Doğduğumda babam ilk çocuğunun doğmasına o kadar çok sevinmiş ki herkese birer paket baklava dağıtmış.
Pazar sabahın ilk ışıklarında uyandığımda annem ile babamın anlattıkları hikayeleri hatırlamıştım. Uyandığım gibi tipik bir genç olarak direk telefonumu açtım ama kimseden mesaj görmedim buna gerçekten çok üzülmüştüm. Tabii üzüntüm çok sürmedi çünkü sabah saat 7.00’da kim niye sebepsiz yere uyansın ki. Zaman geçti ama hala telefonuma mesaj atan yoktu oysaki herkese bir hafta önce doğum günümün ocağın biri olduğunu söylemiştim ama nedense kimse mesaj atmamıştı. Bunu unutup internette dolaşmaya karar verdim çünkü sabahın köründe annemleri uyandırıp kahvaltı hazırlatacak bir insan değilim. Bu nedenle sosyal medyalarda gezinip kimi zaman bilgisayar oyunları oynayıp geçirdim. Saat sonunda 9 olmuştu ve annem ile babam nihayet kalktılar. Benim doğum günümü kutladılar ve kahvaltı yapmaya başladık. Midemde yaş pasta için bir yer bırakmak için kahvaltılıklardan pek yememiştim. Saat 12.00’ye yaklaştı ama hala telefonumda yeni bir mesaj yoktu. Artık umudum kalmamıştı gerçekten çok üzülmüştüm ta ki annemler bir şeye bakıp geleceğiz diyene kadar. O an anlamıştım ki annemler bana bir yaş pasta almak için gitmişlerdi. Tabii arkadaşlarımdan gelmeyen mesajların bir doğum günü partisinden dolayı olduğunu anlamıştım ancak yine de pek emin olmamıştım sonuçta bir tanesi unutup atar dedim. Tabii o an binlerce kurgu yürüttüm. Karnımda çok acıkmıştı. Tam kendi kendime ne zaman gelecekler diye söylenirken kapı zili çaldı. Koşarak kapıyı açtım ve karşımda yedi kişi gördüm altı arkadaşımın altısı da geldi ama babam gelmemişti. Anneme neden diye sorduğumda acil işi çıkmış o nedenle gelemedi, dedi. Tabii çok önemsemedim nasıl olsa gelir dedim. Arkadaşlarım ile oturma odasına geçtik oyunlar oynadık sohbet ettik ancak babam aklımdan çıkmıyordu bütün doğum günlerimi babamla geçirmiştim o olmayınca sanki kalbimde bir delik varmış gibi hissediyordum
Pastamı annem oturma odasına getirdi. Ne olduysa tam o an, ben mumları üflediğimde oldu. Birden kapı çaldı ve babamın seslerini duydum. Babam yetişebildim mi diyordu. Babam oturma odasına girdi ve tekrardan mumları yakıp doğum günümü kutladık o an benim için unutamayacağım bir gündü