O gün okuldan çıktığımda geçirdiğim harika günü düşünüp kulaklığım takılı şekilde sokaklarda fink atıyordum. Arkada çalan müzik hafif 90ları andırıyor ve o güzel günleri düşünmeye dalmıştım bile. Müziğin verdiği hazzı şu ana kadar başka bir şey vermemişti. Hafif caz tarzı sevdiğim için bu şarkı da yeteri kadar hoşuma gitmişti.
Dolmuşa bindiğimde eve gitmeme kaç dakika kaldığını hesaplamaya başlamıştım bile. Genelde 40 dakikayı doldurmadan evde olurdum. Fakat trafiğin çok olduğu daha meydandan çıkmadan açıkça belliydi. Bir kalabalık vardı sanki yollarda kaosa neden olan. Yakında anlarız düşüncesiyle sabırla beklerken birkaç dakika sonra dayanamayacağımı fark ederek dolmuştan inip kalabalığın toplandığı yere doğru yürümeye başladım. Yaklaştıkça olayın ciddi bir boyutta olduğunu ve merakımın daha da arttığını fark ettim. Yaklaşık 300 kişi endişeli bir şekilde bağırarak konuyu tartışıyor, şimdi ne olacağını merak ediyolardı. Bu topluluğun yarısı aynı anda polisi aramaya çalışıyor, olayı hararetli hararetli anlatıyorlardı. Ön taraflara yavaş yavaş geçmeye başlayınca bir adamın ağlayarak paslı demirin önünde oturduğunu gördüm. Herkes ona sirkteki sıradan bir hayvan gibi bakarken o ise bu bakışlardan rahatsız olmuş şekilde yeri izliyordu. Ben ise merakıma yenik düşerek gidip adamın yanına gittim ve yaslandığı demire dokunmak üzereyken ordaki tüm insanlar “Sakın ona dokunma!” dedi. Fakat benim oraya dokunmamı engelleyemedi bu yakarış.
Dokunduğum demire bağlı bir bombanın aktif hale geldiğini ve bunun hareket sensörü ile çalıştığını öğrendim. Herkes o adam ve bana aptalmışız gibi bakıyor,bizim için endişeleniyordu (!). Hepsinin amacı bunu telefonlarına çekip internete yaymaktı aslında. Hayatları sosyal medya olmuş,like almak için hayatlarını bile tehlikeye atmaya hazırdılar. Polisler bomba imha ekipleri ile birliklte geldiklerinde alanı yavaş yavaş boşaltmaya başladılar. Ellerinde oyuncaklarıyla geri çekilmekten pek de memnun olmayan sahte insanlar da polislere tepki göstermeye başladı. Diğer tarafta durmaktan yorulmuş oturan adamla ben acı çekiyorduk. Fakat onların tek derdi bunları kaydedip izlenme kazanmaktı. Bomba imha ekipleri bu karışık durumu çözmeye çalışırken hayatımda yaşadığım tüm güzel anılar gözümün önünden geçti. Tanıştığım insanlar, yaptığım güzel aktiviteler hepsi benim için uzak ama güzel anılardı. Belki de hayatımın son dakikasında bunları düşünmek de bir hayli üzücüydü.
Fakat olan şey tam olarak inanılmazdı. Bomba imha uzmanları bombanın şifresini çözmüşlerdi. Fakat bizi videoya çeken o insanlar eğlenceli aktivitesinden koparıldığı için üzgün şekilde olay yerinden uzaklaştılar.