Umut, bir tür beklentidir. Umut , yaşam sevincidir. Eğer umut kaybedilirse hayaller de kaybedilir. Oysaki geçirdiğimiz şu zor dönemlerde hayallerimizi kaybetmememiz için umuda çok ihtiyacımız var. Covid-19 salgını ülkemizde görülmeye başlamadan önce birçok planımız vardı. Ailecek tatil planı yapmayı çok severiz. Kış tatilini yaz tatili biter bitmez yaz tatilini de kış tatili biter bitmez planlamaya başlarız. Bu bizi daha mutlu , daha motive eder yaptığımız işlerde. Tabii ki de okulun ara tatili için de aylar önceden tatil planımızı yapıp uçak biletlerimizi , kalacağımız otelleri, gezip göreceğimiz yerleri ayarlamıştık . Zaman yaklaştıkça da tatil hayallerim daha da büyüyordu . Ama işler ciddileşmeye başlayınca annem ve babam bu tatilin iptal olabileceğini konuşmaya başladı . Önceleri önemsemedim . Çünkü sadece bir şey yemekten oluşan bir hastalık ne kadar büyüyebilirdi ki ? Hiç bunun ihtimalini bile düşünmemiştim yani .Sonra önce okul gezimiz daha sonra da aile gezimiz iptal oldu ve ikisi için de o kadar heyecanlıydım ki o heyecanı gözüme bakınca bile anlayabiliyordunuz . Götüreceğim kıyafetlerden takacağım takılara kadar her şeyim hazırdı. Ben bu virüsün bu kadar tehlikeli olabileceğini algılayamadığım için okulumun , ailemin abarttığını düşündüm . Gezilerimiz iptal olunca ağlamaya başladım , hayallerim yıkılmıştı . O kadar yaptığım hazırlıklar , kurduğum hayaller boşa gitmişti .Şimdi düşününce o halime gülüyorum . Şimdi sokağa çıkma yasağı sebebiyle tamamen evde vakit geçiriyorum ama bunu kabullenmem çok zor oldu . Yataktan çıkıp , giyinmek , saçımı toplamak , kendime bakıp yapmak , hiçbir şey yapmak içimden gelmiyordu . Sanırım gelecekle ilgili umudumu dolayısıyla yaşama sevincimi kaybetmiştim . Hayatım çok amaçsız geliyordu. Toparlanmam çok zaman almadı . Haberleri takip edip hastalanan insanları görünce ailemin ve sevdiklerimin sağlıklı olması benim toparlanmamı hızlandırdı ve şükretmemi sağladı . Sonuçta bugünler geçecek ve biz yine arkadaşlarımızla , ailemizle yeni planlar yapabilecektik sadece bunun ne zaman olacağını bilmiyorduk. Kalktım güzelce giyindim , saçlarımı topladım ve evde de keyifle yapılabilecek birçok şey vardı. Hemen planlarımı yapmaya başladım . Günlük plan yapıyordum sabahtan. Her şeyim yerli yerindeydi. Sporumu , makyajımı , bakımımı yapıyordum ve daha iyi , pozitif hissetmeye başlamıştım. Arık hayatımın bir amacı vardı . Okulumuzun da uzaktan eğitime geçmesiyle birlikte her şey daha eğlenceli hale geldi . Hatta vakit yetmiyordu bile . Artık tekrar hayaller kurmaya başladım , evet çünkü umudum var . Bu salgın bitecek ve hepimiz kaldığımız yerden , her şeyin kıymetini daha da bilerek devam edeceğiz, güzel günler göreceğiz.