28 Ekim 1923 akşamı, resmi şekilde giyinip evden çıktım. Kararlı adımlarla o zaman moda olan marka arabama kadar yürüdüm ve arabayla Çankaya Köşkü’ne, yani Mustafa Kemal Atatürk’ün düzenlediği büyük ve lüks yemeğe gittim. Köşk’ü ilk gördüğümde tüylerim ürperdi, devasa ve mükemmel tasarlanmış bir bahçesi vardı. Büyük bahçesini inceleyerek yemeğin olduğu yere vardım ve sade ama bir o kadar lüks gözüken büyük binaya giriş yaptım. Yemeklerin dağıtıldığı salona vardığımda bir sürü önemli insanla karşılaştım. Atatürk herkesin görebileceği yerde oturuyordu, önemli bir şeyler söyleyeceği belliydi. İsmet İnönü, Fethi Okyar, Latife Uşaklı, Ali Fuat Cebesoy, Halit Karsıalan, Kemalettin Sami Gökçen, Fuat Sirmen, Ruşen Eşref Ünaydın ve Kâzım Özalp, ülkenin yönetimi hakkında fikirlerini beyan ediyor, Mustafa Kemal ise söylenenleri sakince dinliyordu. Ben de dahil olarak yemekteki çoğu kişi, Mustafa Kemal’in normalde olduğundan daha düşünceli ve sakin olduğunu fark edip şüphelenmeye başlamıştık. Sadece Latife Hanım, Atatürk’ü heyecanlandıran bu müjdeyi biliyor ve eli ayağı bir türlü durmadan mutfaktan salona gidip geliyordu.
Herkesin konuşması bittikten sonra Mustafa Kemal durdu; heyecanlı ve bir o kadar da mutlu yüz ifadesini takındıktan sonra, arkadaşlarına göz ucuyla baktı. Bıçağını hafifçe bardağının köşesine vurdu ve herkesi meraklandıran bir sessizlik yarattı. Büyük ve tarihi köşkün salonunda işte herkesi şaşkına çeviren o cümle yankılandı; Efendiler! Yarın, Cumhuriyet’i ilan edeceğiz!
İlk söylediğinde herkesin şaşkınlığı yüzünden okunuyordu. Cumhuriyet fikrini daha önce kimse dile getirmemiş, bu kadar kararlı şekilde söylememişti. Herkesin ağzı açık kaldı ama Paşa’nın cesaretinden ne kadar etkilendikleri belliydi. Paşa masadakilerin tepkilerini başından beri merak ediyormuşçasına herkesin yüzünü teker teker dikkatlice inceliyordu. Kısa süreli yaşanan sessizliğin ardından bir kişiden başlayarak herkese yayılan alkış sesleri tüm salonu doldurdu.
En kısa sürede Cumhuriyet yönetim şekli hakkında heyecan verici ve umut dolu çalışmalar başladı. O güzel müjdeden sonra belki uzun zaman sonra ilk kez evime gidip huzur içinde uyuyabildim. Ertesi gün, yani 29 Ekim sabahı, mutlu bir şekilde uyanıp oyumu Cumhuriyet yönetimine verdim. Sonrasında oy çoğunluğuyla Cumhuriyet yönetiminin seçildiği duyuruldu ve Mustafa Kemal Atatürk ilk cumhurbaşkanımız seçildi. Bunun iyi bir karar olduğunu ve Mustafa Kemal Atatürk’ün çok iyi bir lider olacağını biliyordum. Ben bu şahit olduğum olayı Türkiye’miz için çok büyük bir adım olarak görüyorum ve ilk duyanlardan olmak bana büyük bir gurur veriyor.