o gün o kadar heyecanlıydım ki, yükseklik korkum olmasına rağmen, uçağa binmek için sabırsızlanıyordum. Çünkü aylardır görmediğim Teyzem Pelin’i görmeye Almanya’ya gidecektik.
Ben durmadan anneme, “Uçağa ne zaman bineceğiz?” diye soruyordum. Annem, “Kızım, daha zaman var.” diyordu. Sonra annem, “Hadi kızım, uçağa binme vakti geldi.” dedi. Ben o kadar heyecanlandım ki, az daha bayılıyordum.
Uçağa bindik, yapılan anonsla irkildim. Uçak havalanmıştı ama uçağı kontrol edemiyorlarmış. Bayılacak gibi olmuştum. Bir hostes bana su verdi ve beni biraz da olsa kendime getirdiler.
Annem ve ben çok korkmuştuk, hatta bize belli etmemeye çalışsa da hostes abla bile korkmuş görünüyordu. Sanırım ilk uçağa bindiğim zamanı asla unutmayacağım. Sonunda uçağı indirmeyi başardılar ve sağ salim teyzemlere gittik. Olan biten her şeyi teyzeme anlattım.