Yapay zekanın iş dünyasında dönüştürme ve çalışanların iş-yaşam dengesini sağlayarak çalışma sürelerinin üç buçuk güne düşürmesinin etkileri olabilir mi? Bu etkiler bireysel ihtiyaçlara, sektörlere ve toplumun genel yapısına bağlı olarak değişkenlik gösterebilir. Bu değişkenler olumlu ve olumsuz olarak ayrılır.
Daha az çalışma günü, bireylere ailelerine, hobilerine ve kişisel gelişimlerine daha fazla zaman ayırmalarını sağlayabilir. Bu aile bağlarını ve kişisel huzuru artırabilir. Ayrıca daha az gün çalışmak stresi ve kaygıyı azaltabilir, yaşam kalitesini olumlu yönde etkileyebilir. Daha fazla dinlenme süresi, bazen yeni fikirleri ve üretkenliği yanında getirebilir. Bireylerin işe daha enerjik ve taze bir zihinle işe başlaması, daha kaliteli bir fikirle gelmelerine yardımcı olabilir. Fakat yorgun bir zihin düşünmekte ve üretmekte zorlanabilir. Daha az çalışma günlerinin çevresel olarak da pozitif etkileri vardır. Daha az iş günü, trafik yoğunluğunu ve böylece daha az egzoz ile enerji tüketimini azaltarak çevreye katkı sağlayabilir.
Fakat bu durum aynı zamanda daha az çalıştığı için bazı insanlarda yetersizlik hissi uyandırabilir, bu duruma uyum sağlayamayabilirler. Çalışma günlerinin azaltılması, bazı sektörlerde daha az gelir elde edilebilir, bu da çalışanların maaşlarında düşüşlere yol açabilir. Yoğun mesleklerde daha az süreye aynı iş yükünü sığdırma zorunluluğu da ayrıca kişide kaygılanmayı ve baskı hissini artırabilir.
Bu durum değişkenlik gösterdiği için bazı mesleklere uygulanabilir fakat uygulanmayan mesleklere sahip olan kişilerin de bunu eşitsizlik olarak düşünüp bu duruma karşı çıkma olasılığı olduğundan eğer böyle bir yenilik gerçekleştirilecekse her meslek için ayrı düşünülmelidir.