Ben bir televizyonum. İnsanlar beni eskiden sever, açılmamı bekler ve heyecanla izlerdi. Artık insanların hayatındaki yerim giderek azalıyor, daha az kullanılır hale geliyorum. Bunda özellikle telefon ve tabletin çok büyük bir payı var. Onlar icat edildiğinde insanlar, neden sabit duran bir şey yerine yanımızda taşıyacağımız bir şey olmasın diye düşündü. O zaman beni hala çok fazla izliyorlardı ama teknoloji geliştikçe bu iyice azaldı. Artık her şeyi ellerinde telefon veya tabletten halledebiliyorlar. İstedikleri kanalı ben olmadan da izleyebiliyorlar, bu da bana olan ihtiyacı azaltıyor.
Size bir şey anlatayım:
Eski ailem beni daha yeni almıştı. Herkes akşam olmasını ve yayının başlamasını bekliyordu, o akşam herkes çok mutluydu. Bu uzun süre böyle devam etti. Bir gün evin babası, elinde bir tabletle çıkageldi, artık ev halkı ona daha çok rağbet gösteriyordu. O günden sonra kullanımım azaldı. Ondan on yıllar sonra yalan haberler başladı, insanlar benim onlara doğruyu aktarmadığımı düşünmeye başladı. O süreden sonra yalanlar ve kandırmacalar aldı başını gitti. İnsanlar artık bana eskiden olduğu kadar güvenmiyor. Beni sadece eğlence aracı olarak kullanıyorlar. Fakat ondan da şikayet ediyorlar, her dizi birbirinin aynısı diyorlar. Artık telefon, tablet ve bilgisayardan daha çok araştırma yaparak her şeyin doğrusunu öğrenebiliyorlar, o yüzden benim pabucumu dama attılar. Bu yüzden eskisi kadar sevilmiyorum ve izlenmiyorum.