Bugünlerde anneler çocuklarından çok şikayetçi. Bunun çocuklarının geleceğini çok beter yapacağını düşünüyorlar. Tabii haklılar. Sorun normal sosyal arkadaşlık yerine teknolojik aygıt gibi şeyler kullanmamızdır. (Ben de bağımlısı sayılırım, annem süre sınırı koydu düzeldim.)
Ann
eler işte diyorlar ki çocuklarına: ” Oğlum gözün bozulacak! Oğlum beynin bulanacak! Oğlum kaldıracağım mouseunu! ” diyorlar. Aslında bu yanlış harekettir. Yapılması gerek tamam ama eksik. Bizi arkadaşlarımızla buluşturmak gerek! Aslında 10-18 yaş arasında kullanımda çok az bir azalma görüldü. 12 yaş ve altı boş zamanlarının %70 veya daha fazlasını ekrana bakarak geçiriyorlar. Bende 2 yıl önce telefona çok bakardım.
Sosyal medya da tehlikeli. Dijital zorbalığa neden olabilir. Etrafımdakiler (kadınlar çoğunlukla) pıt pıt hikaye atıyorlar!
Yapılan araştırmalara göre bazı çocuklar 3 yaşından itibaren ekrana bakmaya başlıyorlar. Genç çocuklar ders çalışmak yerine internet kafede zamanlarını boşa harcıyorlar. Haber de izlemiştim. Soruyorlar yaşlı adama:” PUBG nedir?” diye. Adam bilemiyor. Gençlere soruyorlar. Biliyorlar. Yeni nesil (21. yüzyıl) böyle. Amerika ‘da Fortnite mobil olarak çıkınca çocuklar okula gitmemişler. Yasak da koyulmuş hatta. Kaynak: Flipboard
Ben 0 bilgisayar demek 
istemiyorum. Mesele denge. Denge evrendeki ene önemli şeydir. Hayat bu yüzden var.
Mesela %75 sosyal %25 ekran.
Sonuçta bunlar bize kalmış her şey. Annemiz bizim irademiz değildir. Biz kendimiz annemizin desteği ile kurtulmalıyız.