Eğer bir zaman bir süre boyunca hiçbir şekilde teknoloji kullanmadan geçinebilmeye çalışsaydım günlerim belki şu şekilde olurdu:
İlk hafta: İlk günlerim biraz sıkıntılı geçti. Ailem ve akrabalarımla bu kadar bir süre boyunca görüşmemek beni biraz diğer insanlardan izoleymişim gibi hissettirmeye başladı. Neyse ki dışarı çıkabilme imkanım var ve aç ve susuz şekilde yaşamak zorunda değilim.
İkinci hafta: İkinci haftaya doğru vaktimi daha çok bir yerlerde uzanarak bir şeyler hayal etmeye başladığımı fark ettim. Yapacak doğru düzgün bir olmadığı için olduğunu tahmin ediyorum. İşe gitmek artık benim için bir mutluluk kaynağı olmaya başladı.
Üçüncü hafta: Üçüncü haftaya başladığımda işime gitmek bir nevi mutluluk kaynağı olurken işime daha iyi odaklanabiliyorum ve daha fazla iş yapabiliyorum. Umarım müdürüm bunu fark eder.
Dördüncü hafta: Üçüncü haftada başlayan büyük derecedeki konsantrasyonumu müdürüm fark etmeye başladı ve bana karşı olan davranışlarının değişime uğradığını fark ettim. İlk başta kafam biraz karışıktı ama daha sonra nedenini anladım.
Bir ay sonrasında müdürüm bana kendi yerini verebilmeye hazır olduğunu söyledi. İlk başta normal işimden biraz daha stresliydi ancak bu stres seviyesine çabucak alıştım ve ailemi daha da iyi geçindirebiliyorum yani isteklerini daha çok karşılayabilmeye başladım.