-Bence ihtiyaç!
-Hayır bence bağımlılık!
Peki neden?
Teknoloji; üretimde veya buna yönelik amaçların gerçekleştirilmesinde kullanılan beceriler, yöntemler, işlemler, tekniklerin derlenmesi veya bilimsel araştırmalardır.*
Doğal kaynakların basit bir araç olarak insanlar tarafından kullanılmasıyla başlayan teknolojinin kökeni tarih öncesine dayanıyor.* Örneğin; ulaşım ihtiyacından kaynaklanan tekerleğin icadı, haberleşme ihtiyacından kaynaklanan matbaanın icadı vb.
Teknoloji, bilimi kullanarak hayatı kolaylaştırmak için yapılan her şeydir. Günümüzde birçok sorunu çözmek ve ihtiyaçlarımızı karşılamak için teknolojiye ihtiyaç duyuyoruz. Eskiden olmayan elektrik bir anda dünyamızı aydınlatırken, onun var oluşuyla birlikte yaşantımızda bir bir yerini alan temel ev aletleri; televizyon, çamaşır makinesi, telefon, buzdolabı ve daha birçoğu vazgeçilmezimiz haline geldi. Bilgi alışverişi ise teknoloji sayesinde hepsinin önüne geçti. İnternet hayatımızın tam da ortasında asıl vazgeçilmezimiz oluverdi. Zaten ‘bağımlılık’ dediğimiz durum da buradan ortaya çıktı.
Bağımlılık; Bağımlılık bireylerin, kendilerinin ruhsal ve bedensel sağlığına ya da sosyal yaşamına zarar vermesine karşın, belirli bir eylemi yinelemeye yönelik önüne geçilemez bir istek duymaları halidir.* İşte bu hal maalesef biz istesek de istemesek de bizi yavaş yavaş ele geçiriyor.
Nasıl mı?
- Kullandığımız tüm teknolojik aletler bizi tembelleştirip hazırcılığa alıştırıyor: Eskiden kütüphane ortamında yapılan araştırmaları, ödevleri, çalışmaları artık kendimizi hiç yormadan evimizde bilgisayar ya da cep telefonumuz aracılığıyla yapıyoruz.
- Tüketime yönlendiriyor: Nasıl olsa hazırı var diye düşünüyoruz, nasıl olsa birileri bizim yerimize düşünmüş yazıp çizmiş, birileri emek sarf edip yemeği kapımıza kadar getirmiş, bizim uğraşmamıza gerek kalmamış.
Bütün bu ve benzeri örnekler psikolojik ve fiziki birçok sorunu beraberinde getiriyor. Sağlıksız, yalnızlaşmış, obeziteye maruz kalmış insanlar… Hastalıklarda ve hasta insanlarda artışlar… Sürekli gergin, gülümsemeyi bile unutmuş insanlar… Sosyal olmayı çoktan unutmuş çocuklar ve ebeveynleri… Herkesin elindeki telefon en iyi arkadaşı, sırdaşı olmuş. En mutlu günlerimizi bile sosyal paylaşım sitelerinden duyurup, tebrik ediyoruz birbirimizi. Sesimiz bile fazla geliyor sevdiklerimize artık. Aklıma bir örnek geldi şimdi: “Düğün davetiyesinin fotoğrafını paylaşan çifte aynı şekilde bir çeyrek altın fotoğrafı gönderen yakını”. Anlatınca komik geliyor değil mi? Aslında acınacak haldeyiz. Teknoloji bir ihtiyaç bence. Ama biz onu bağımlılık haline getiriyoruz zaman içinde. Ve bunu fark etmiyoruz bile.
Yakında sanal olacak her şey… Ağzımızdaki tat, yüzümüzdeki gülücük, sevgimiz. En azından ben böyle düşünüyorum. Hem de yüz yüze, yan yana olmak birbirimizi daha güçlü yapacakken… Sağlıklı olmak için yürüyüş bandını değil yolları kullanmak, sosyal olmak için sosyal medyayı kullanmak yerine sevdiklerimizin yanında olmak, hayvanlara yardım etmek için sanal ortam üzerinden para göndermek yerine evimizde pişen bir kap yemeği onların başını okşayarak paylaşmak daha güzel olmaz mı?
Her şeyin azı karar, çoğu zarardır demiş büyüklerimiz. Bu söz teknoloji için de geçerli. Onu ne kadar etkili ve yeterli kullanırsak bizim için sonucu da öyle olacaktır. İhtiyaç kısmı göz ardı edilemez, hatta bu düşüncelerimi sizlerle teknoloji sayesinde paylaşabiliyorum. Kısacası teknolojiyi ihtiyaç seviyesinde tutmak ve bağımlısı olmayacak kadar kullanmak hepimizin yararınadır diye düşünüyorum.
Ben; dünyamızı daha fazla kirletmeden, doğaya daha fazla zarar vermeden, samimiyetimizi yok etmeden yaşamaya devam etmek, tüketmek değil üretmek, düşünmek ve her zaman paylaşmaktan yanayım!
Ya Siz?
*https://tr.wikipedia.org/wiki/Teknoloji