İnsanların sadece telefonlarına ve teknolojik aletlerine odaklandığı bir büyükşehirde yaşayan Youngho (Yungo) okulunda ve şehrinde telefona veya teknolojik bir aleti olmayan tek çocuktu. Youngho (Yungo) etrafındaki herkes elindeki telefona bakarken kendisi elindeki kitap ile sokakta her gün okula yürürdü.
Bir gün Youngho (Yungo) elindeki kitap ile yürürken bir çığlık duydu. İçinden “Bütün dünya sessizliğe büründü. Bu yardım çığlığını bir tek ben mi duyuyorum?” dedi. Hemen çığlığın geldiği bölgeye yöneldi. Bir de ne görsün bir kız çocuğu babası tarafından evden kovulmuş, hatta şiddet bile görmüşlerdi. Youngho (Yungo) hemen sokağa yönelip herkese ambulans ve polisi aramalarını söyledi. Fakat kimse başını telefonundan kaldırıp ne olduğunu sormadı bile. Kızın evinin arkasında bulunan eski teknolojik aletlerin atıldığı yere gidip bir telefon buldu. Acil Çağrı Merkezi’ni arayıp bir ambulans ve bir polis aracı istedi. Kız çocuğu ambulansa bindirilip müdahale edildi.
Youngho’da teknoloji bağımlılığının ne kadar kötü bir şey olduğunu anladı ve okuluna yürümeye devam etti.