Tek Fikir

Bir gün uyanmıştım, markete gitmeye karar verdim. Ekmek alacaktım fakat cüzdanım evde kalmıştı. İçimde “Keşke her şey bedava olsa.” Bir anda kasiyer bana alacağım şey için “Hediyemiz olsun.” dedi. Şaşırdım, böyle bir şey mümkün müydü? Televizyonda izlediğim haberlerde bütün ülkelerin anlaştığını, insanların hiçbir şey umursamadığı, herkesin tek fikir olduğu bir dünya vardı. Sanki Kuzey Kore gibi olmuştu tüm dünya. Herkes tek bir şeyi seviyor, yapıyordu. Oyundayken kimse oynamıyor, başkalarının kazanmasını bekliyordu. İnsanlar işe gitmiyor, öğretmenler öğretmiyor, öğrenciler öğrenmiyordu. Zaman sanki takılıp kalmıştı. Ben de evde oturup biraz dinlenmeye karar verdim. Arkadaşlarımı aradım isterlerse gelmelerini söyledim. “Tamam.” dediler çünkü herkes aynı karardaydı. Ben de o sırada biraz kestireyim, dedim. Zil çaldı, hemen kalkıp kapıyı açtım. Fakat sadece kargo vardı. Sonra anladım ki hepsi rüyaymış. Yine de korkmuştum çok karmaşa olacak, diye. Bir an olduğum yerde dondum kaldım ne olduğunu sorguladım.