Saat 17.24 ve ben, yarım saat önce bütün hafızamın kaybolacağını öğrendim. Evet, gerçekten inanılmaz. Bunun nasıl ve neden olduğunu hiç bilmiyorum, fakat bildiğim tek bir şey var: Hafızamda sadece bir anının kalacağı, ve onu benim seçmemin imkansız olduğu. Yattıktan sonra hafızam kaybolacak, ben ise hala oturmuş müzik dinliyorum. Yani kısacası, umurumda bile değildi!
Saat geç olmaya başladığında kitabımı alıp okumaya başladım. Bir yandan müzik dinliyor, bir yandan kitap okuyordum; ancak hiçbir anlamı yoktu çünkü zaten hafızamı kaybedecektim. Saat 11.00’e kadar ne yapabileceğimi düşündüm ama nafile. Artık uyumamak için kendimi zor tutuyordum ki zaten çoktan yatağın içinde kıvrılıyordum. Ve sonra uyudum.
Sabah kalktım ve her şeyi unutmuştum. Ama doktora gitmek zorundaydım. Hemen arabaya atladım ve gittim. Doktora gittiğimde bana şok içinde bakıyordu. Birinci neden, giyinmeyi hatırlamayıp pijamayla gelmem, ikincisi ise hafızamı kaybetmemdi. Peki, neden? Aldığım cevap beni şaşırttı. Benim şu an kendi isteğimle hatırlamadığımı söyledi. Yani psikolojik olarak olduğunu söyledi. Şimdi fark ettim ve bu gerçekten çok komikti. Çıkardığım ders: Psikoloji her şeyi etkilermiş.