Zaman zaman keşke geçmişe dönsem ve yaşadığım bazı anıları sonsuza dek yok etsem diye düşündüğüm oluyor. Sadece bana olduğunu düşündüğüm bir duygu değil. Eminim hepimizin geçmek zorunda kaldığı zor zamanlar oldu. Keşke bilgisayarımda yapabildiğim gibi geçmişimi silebilsem diye bir fikir gelince aklıma düşünmeye başladım. Bugüne kadar yaşadığımız her şeyi öylece çöpe atsak bize ne yararı olurdu ki?
Bizi biz kılıp diğer insanlardan ayıran özelliklerimizin temelinde düşüncelerimizin yattığını düşünüyorum. Gandhi’nin de dediği gibi; düşüncelerimiz sözcüklerimize, sözcüklerimiz tutumumuza, tutumumuz alışkanlıklarımıza, alışkanlıklarımız değerlerimize, değerlerimiz ise kaderimize dönüşmekte. Kendi özgün düşüncelerimize ulaşana kadar belli bir olgunluğa erişmemiz gerektiği gibi bu düşüncelerimize şekil verebilmemiz için ise yaşantı ve tecrübelere ihtiyacımız var. Bunların tamamını bir anlık gaza gelmemizle çöpe atsaydık yıllarca oluşturmak için uğraştığımız benliğimizi öylece çöpe atmış olurduk.
Kendisini çocukluğundaki karakterine benzeten bir kişi daha önce hiç duymadım. Sonuçta hepimiz kendimizin en iyi sürümü olabilmek için çaba gösteriyor, zaman harcıyoruz. Zaman içindeki gelişimlerimizi gözlemliyor, bunların üstüne yorumlar yapıyoruz. Kısacası kimse çocukluğundan bu yana kadar aynı kalamıyor. Zaten kendini geliştirememiş bir insan hayatını yaşayabileceği en güzel şekliyle yaşamamış demektir.
Şimdi eğer başta bahsettiğim düşünceme geri dönersek; bütün bunları çöpe atmak gerçekten de akıllıca mı olur? Yılların bilgi birikimi, hatalarımızdan öğrendiğimiz dersler ve daha birçok şey. “Hatalar, ekseriya en iyi öğretmendir.” Demiş James Anthony Froude. Nitekim bir kez yaptığımız hatayı en fazla ikinci kez yapar sonra da yanlışımızı anlarız. Böylece bir hayat dolusu tecrübe birikimi kazanırız. Bir insan çocukluğunda olduğu gibi henüz kötülük görmeden veya hiç hata yapmamışken günlük hayatına devam ederse çok fazla sıkıntı yaşayacağını düşünüyorum. “Tecrübe okulunun öğrenim ücreti yüksektir; ama akılsızlara bir şeyler öğretebilen, başka okul da yoktur.” Demiş Jonathan Swift. Gerçekten de tecrübelerimizden daha iyi bir öğretmen yok.
Diyelim ki gerçekten de geçmişimizi silebileceğimiz bir alet yaratıldı, o zaman bunun hiç faydası olmaz mıydı? Hayatlarında büyük bir travmaya maruz kalmış insanlar için temiz bir sayfa açmak için çok iyi bir fırsat olabilirdi tabi ki de. Veya büyük suçlar işlemiş insanların topluma geri kazanılması yönünde kullanılabilirdi. Açıkçası bana göre herkes ikinci bir şansı hak eder. Bu alet de bunu insanlara vermenin çok güzel bir yolu olabilirdi.
Özetlemek gerekirse bazı insanların hayatlarını değiştirebileceğini düşündüğüm bu fikrin normal bir insanın hayatını alt üst edebileceğini düşünüyorum.