Kış geldi, karlar düşe nazlı,
Her bir damla yeri sarar az mı?
Sokaklarda yankılanır sesler,
Eldivenlerde gizlenir küçük eller.
Memleket isterim, diyor bir ses derinden,
Ne zengin fakir ne sen ben farkı olsun,
Kar yağarken küçük eller çaresiz kalmasın,
Kış günü herkesin evi barkı olsun.
Ocaklarda yanıyor sıcak ateşler,
İçeride umutla dolu yüzler,
Bir tas çorba, bir dilim ekmek,
Yetiyor büyümeye kalpteki sevgi demek.
Kar taneleri sessizce döner,
Her biri bir dua gibi iner yere,
Birlikte örülür soğukta sevgiden bir duvar,
Kardeşlik örter dünyayı bir battaniye gibi.
Memleket isterim, diyordu Tarancı,
Kışın bile bahar gibi yürekler olsun,
Çocuklar neşeyle karı kucaklasın,
Ve her gün umutla başlasın.
Kış mevsimi sert, rüzgarlar keskin,
Ama sevgiyse en güzel elbise,
Birleşir eller, sıcak bir köşede,
Her ev bir şiir, her yüz bir hazine.