Uzak bir gelecekte, insanlar doğa ile uyum içinde yaşamayı öğrenmişti. Dünya’nın en gelişmiş sürdürülebilir şehri Nova, eski dünyadaki hataları tekrarlamamak için inşa edilmişti. Bu şehir, enerjisini tamamen yenilenebilir kaynaklardan sağlayan, karbon ayak izini sıfıra indiren ve insanlarla doğayı bir araya getiren bir cennetti.
Nova’nın merkezinde devasa bir güneş enerjisi tarlası vardı. Şehirdeki tüm binaların çatılarında güneş panelleri ve rüzgar türbinleri bulunuyordu. Ayrıca okyanus dalgalarından enerji üreten hidroelektrik sistemler sayesinde şehir, ihtiyacından fazla enerji üreterek çevresindeki diğer yerleşimlere destek oluyordu.
Şehrin sokaklarında gürültülü motor sesleri duyulmazdı, çünkü Nova’da fosil yakıtlı araçlar tamamen yasaklanmıştı. İnsanlar ulaşım için elektrikli toplu taşıma sistemlerini, bisiklet yollarını ve yeşil yürüyüş parkurlarını kullanıyordu. Yolların altında, atıklardan elde edilen biyoyakıtlarla çalışan otonom toplu taşıma araçları sessizce hareket ediyordu.
Nova’nın her köşesinde dikey tarım tesisleri yükseliyordu. Binaların yan yüzeylerinde ve çatı teraslarında sebzeler, meyveler ve tahıllar yetiştiriliyordu. Böylece şehir, kendi gıdasını üretirken dışa bağımlılığı azaltıyor ve su tüketimini en aza indiriyordu. Tarımda kullanılan su, gri su geri dönüşüm sistemleri ile arıtılarak tekrar kullanılıyordu.
İnsanlar atık üretmeyi bırakmıştı. Nova’da her şey döngüsel ekonomiye uygun tasarlanmıştı. Plastik kullanımı sıfırlanmış, biyobozunur malzemeler günlük hayatta standart hale gelmişti. Evlerden ve işletmelerden çıkan her türlü atık kompostlanıyor, geri dönüştürülüyor veya enerji üretiminde kullanılıyordu.
Şehrin ortasında, doğayla iç içe yaşamı teşvik eden BiyoPark bulunuyordu. Bu park, geniş ormanlık alanları, doğal göletleri ve yabani hayvanların özgürce dolaştığı koruma alanlarını içeriyordu. Nova’da yaşayan herkes, doğanın bir parçası olmanın mutluluğunu yaşıyordu.
Gün batımında, şehrin merkez meydanında toplanan insanlar, Nova’nın yeşil ışıklarla süslenmiş sokaklarında yürüyüş yaparken, kuş cıvıltıları ve hafif esen rüzgarın sesi eşliğinde huzuru hissediyordu. Bu şehir, sadece bir yerleşim yeri değil, doğa ile insanın yeniden birleştiği bir umut simgesiydi.
Ve Nova, dünyanın geri kalanına sürdürülebilir bir geleceğin mümkün olduğunu kanıtlayan ışık dolu bir miras bırakıyordu.